Ale oni się kochają! 35 gdańskich małżeństw z medalami

Jubileusz par małżeńskich to cykliczna uroczystość, organizowana przez Urząd Stany Cywilnego i Miasto Gdańsk. Na zdjęciu pary świętujące 4 lipca

fot. Grzegorz Mehring / www.gdansk.pl

Dzięki wierze miłość jest dla nich prostsza. Poznaj pary z wieloletnim stażem

Podczas ceremonii pary zostały uhonorowane medalami – w tym Medalami za Długoletnie Pożycie Małżeńskie, przyznawanymi przez Prezydenta RP, które trafiły do małżonków obchodzących Złote Gody, czyli 50. rocznicę ślubu. Pozostałe pary, świętujące 55-lecie i 60-lecie małżeństwa, również otrzymały pamiątkowe odznaczenia - Medale Prezydenta Miasta Gdańska.

Wszystkim jubilatom wręczono także kwiaty, listy gratulacyjne oraz drobne upominki. Uroczystość, ciesząca się dużą popularnością, tradycyjnie miała podniosły, a zarazem ciepły i rodzinny charakter. Radość z jubilatami współdzieliła prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz.

Miłość i różnice. To pozwala być ze sobą nawet 50 lat i dłużej

Podczas wydarzenia pary przyjęły z rąk prezydent Gdańska Aleksandry Dulkiewicz medale za długoletnie pożycie małżeńskie

fot. Grzegorz Mehring / www.gdansk.pl

Ślub dzięki znajomości z czasów okupacji

Para, o której wspomniała prezydent, to Barbara i Stanisław Rosenkiewiczowie. Rzeczywiście, tak się szczęśliwie złożyło, że medal za miłość odebrali dokładnie w rocznicę ślubu – choć zwykle, z powodu bardzo dużego zainteresowania małżonków uroczystością, a także ze względów formalnych, odznaczenia przyznawane są co najmniej kilka miesięcy później.

- 4 lipca 1970 roku braliśmy ślub cywilny w Ratuszu Staromiejskim. Kościelny wzięliśmy w Bazylice Mariackiej, ślubu udzielał nam ksiądz proboszcz Zator-Przytocki, dobry znajomy teścia z czasów okupacji, z Armii Krajowej. To nie była nasza parafia, bo mieszkaliśmy we Wrzeszczu, więc ten ślub w tym akurat miejscu dostaliśmy, można powiedzieć, po znajomości – uśmiecha się pan Stanisław.

Zanim do tego ślubu doszło, „chodzili ze sobą” - dwa lata. W sumie znają się więc już 57 lat! I wcale nie mają siebie dosyć, wręcz przeciwnie, są bardzo zżyci, jak najlepsi przyjaciele albo dobrze zgrane i zgodne rodzeństwo. Może to zasługa wspólnoty charakterów, może szczęście, a może fakt, że na początku mieli siebie mniej. 

- Poznaliśmy się 9 marca 1968 roku, w klubie studenckim w akademiku nr 10, bo ja byłem wówczas studentem czwartego roku Politechniki Gdańskiej. Od razu wiedziałem, że to ta jedyna. To się jakby zadział tak zwany impuls. Od razu umówiliśmy się na następne spotkanie. Ale Barbara po trzech miesiącach wyjechała do Anglii, rok tam była, a my ze sobą korespondowaliśmy. I jak wróciła, to wzięliśmy ślub – wspomina szczęśliwy jubilat. 

Barbara i Stanisław Rosenkiewiczowie z wnukiem Adasiem

fot. Grzegorz Mehring / www.gdansk.pl

Dziś mają dwóch synów i dwóch wnuków. Są bardzo rodzinni, i co trzy lata współorganizują rodzinny zjazd, w których biorą udział... 62 osoby. A to tylko najbliższa rodzina! Rodzeństwo, wnuki, prawnuki...

- Było tych zjazdów już trzynaście, w przyszłym roku będzie czternasty. Moja starsza siostra będzie miała w październiku 60. rocznicę ślubu, a najstarszy brat będzie miał w przyszłym roku 70. rocznicę. My jeszcze też będziemy świętować – przecież już za pięć lat będzie sześćdziesiąta – zapowiada pan Stanisław.

A kłótnie? Czy zdarzają im się konflikty, i jak sobie z nimi radzą? - pytam o to jubilata.

- Zdarzają, ale drobne, nieistotne właściwie. Nie ma takich poważniejszych. Przez pięćdziesiąt pięć lat właściwie nie było tak, żeby nam groziło rozstanie. Jesteśmy zgodni i już się rozumiemy bez słów - żona nie musi mówić, co ja mam zrobić, bo ja wiem, że coś trzeba zrobić po prostu. Bo żeby tych kilkadziesiąt lat ze sobą udanie być, to przede wszystkim trzeba się nawzajem rozumieć i obowiązki dzielić po równo – zdradza swoją tajemnicę. 

Miłość trwająca dekady. 35 par świętowało imponujące jubileusze

Zobacz nasze zdjęcia z uroczystości (część I):