Most Stągiewny uzyska możliwość zwodzenia, ponieważ na południe od niego powstanie druga, po tej na Szafarni, marina. Przebudowa mostu i budowa dodatkowych miejsc do cumowania dla jachtów należą do celów publicznych, które Miasto Gdańsk wyznaczyło Konsorcjum Immobel & Multibud w ramach partnerstwa publiczno - prywatnego w projekcie “Granaria”. Umowa z wykonawcą mostu - spółką Vistal Gdynia, jest już podpisana, a data oddania obiektu do użytku wyznaczona na listopad 2022 r. To będzie kolejny krok milowy w historii mostu łączącego Wyspę Spichrzów z Długimi Ogrodami. W ciągu swojej ponad 400 letniej historii wielokrotnie przechodził metamorfozę.
Nazwa Most Stągiewny (Milchkannenbrücke) pochodzi oczywiście od pobliskiej, o kilkadziesiąt lat starszej od niego, Bramy Stągiewnej. Drewniany, zwodzony obiekt powstał po przekopaniu sztucznego kanału - Nowej Motławy w 1576 roku.
Jego prawdopodobny ówczesny wygląd zobaczyć można na Planie Sztokholmskim Gdańska z 1615 roku:
Jeśli przyjrzeć się kolejnej grafice z 1617 roku, na której klapy mostu są uniesione, zobaczyć można detale konstrukcji: most był wówczas dwuklapowy, podnoszony za pomocą cięgien umieszczonych w czterech strzelistych pylonach (autor grafiki: Aegidius Dieckmann, publikacja “Neue Motlau Und Speicher von Aeg Dickmann, Praecipuorum Locorum et aedificiorum quae In urbe Dantiscana visuntur aclumbracio 1617”).
Zbliżony wygląd Mostu Stągiewnego przedstawił w swojej rekonstrukcji z 1937 r. Otto Kloeppel:
Z kolei Zygmunt Vogel w grafice wykonanej pod koniec XVIII wieku także naszkicował dwuklapowe przęsło Mostu Stągiewnego, ale pozbawione już pylonów. Najprawdopodobniej na na przełomie XVII i XVIII wieku przebudowano mechanizmy podnoszenia mostu, ukrywając je w przyczółkach.
Na litografii z 1838 r., która przedstawia nabrzeże portowe z ulicą Szafarnią, widziane z Wyspy Spichrzów, konstrukcja mostu wygląda podobnie, jak na poprzedniej grafice. Autor uchwycił obiekt w stanie sprzed wielkiej przebudowy.
Z zachowanych źródeł wiadomo, że na stan mostu i uciążliwy sposób jego obsługi narzekano już w 1817 roku (aby unieść zwodzoną część, potrzeba było ośmiu mężczyzn, którzy manipulowali przeciwwagą w postaci kamiennych skrzyń). W 1863 roku gdańscy rajcy podjęli decyzję o przebudowie przeprawy przez Motławę. Za projekt pierwszego w Gdańsku nowoczesnego mostu konstrukcji stalowej odpowiadał Wilhelm Schwedler. Nowy obiekt był jednoramienny i obrotowy (otwierał się przez obrót w prawo), konstrukcja przęsła wykonana była z nitowanych dźwigarów kratowych, pomosty były drewniane, o rozpiętości w świetle podpór 13 metrów. Konstruktor chwalił się nowoczesną konstrukcją w branżowym czasopiśmie budowlanym:
![W. Schwedler, - Mittheilung über einige Drehbrücken ohne Rollkranz [w:] Zeitschrift für Bauwesen Jg. 21, H. 1-12 (1871) s. 193 –203](https://www.gdansk.pl/download/2020-01/142594.jpg "W. Schwedler, - Mittheilung über einige Drehbrücken ohne Rollkranz [w:] Zeitschrift für Bauwesen Jg. 21, H. 1-12 (1871) s. 193 –203")
Most obrotowy miał szerokość 7,3 metra (4,5 metra jezdnia plus chodniki po obu stronach, szerokie na 1,4 metra). Otwierał się bardzo blisko nabrzeża, a jego rozwarcie miało tylko 10,5 metra szerokości, co bardzo utrudniało przepływanie większych statków, dlatego często zdarzały się uszkodzenia jednostek lub konstrukcji mostu. W listopadzie 1925 r. zaczęły po moście kursować tramwaje. Równoczesny przejazd pojazdów szynowych w obu kierunkach nie był możliwy, a kursowały tędy wówczas trzy linie na Dolne Miasto i Stogi. Dochodził jeszcze rosnący ruch kołowy, który z trudem przeciskał się pomiędzy basztami Bramy Stągiewnej. Nie brakowało wypadków.
Most wielokrotnie przebudowywano (np. w 1911 i 1933 roku). Ostatecznie rozebrano go na przełomie 1936 i 37 roku, budując równolegle nowy. Oddany do użytku w październiku 1937 r.) obiekt tym razem był zwodzony jednoklapowo, z mechanizmami ukrytymi w przyczółku od strony Długich Ogrodów, lepiej przystosowany do ruchu tramwajowego. Konstrukcja obiektu powstała w Stoczni Gdańskiej i Fabryce Maszyn Augsburg-Nörnberg M.A.N.
Przebudowana gruntownie przeprawa była o trzy metry szersza od starej, dzięki temu większe jednostki mogły już bez problemu przepływać przez powstający po podniesieniu klapy przesmyk, co więcej - żeglugę ułatwiało także przesunięcie nowego obiektu prawie na środek toru wodnego.
Most w wersji z I połowy XX wieku przetrwał wojnę, ale nigdy już nie uruchomiono jego mechanizmu. Przechodził tylko niezbędne remonty, a zwodzoną klapę unieruchomiono, zabezpieczając ją od dołu drewnianą konstrukcją.
W latach 1972 - 1973 stary most zwodzony rozebrano i zbudowano kolejny, o zwiększonej nośności, w formie stałej przeprawy, takim, jakim znamy go do dziś. Oddano go do użytku 3 marca 1973 roku.
Korzystałam z opracowania Grzegorza Sobczyka z Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku, z Gedanopedii oraz z artykułu “Most przy Stągwiach” Michała Górskiego.
