Rozmowa będzie nawiązaniem do musicalu „1989”, który miał premierę 19 listopada w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Adam Michnik i Piotr Augustyniak porozmawiają o przemianach w Europie Środkowo-Wschodniej w 1989. Spróbują odpowiedzieć na pytania:
W jakim momencie jesteśmy dzisiaj? Czy wojna w Ukrainie będzie jej ostatnim – zwycięskim – aktem? Czy raczej momentem przesilenia, który niezależnie od tego, kto wygra, pociągnie za sobą regresję całego regionu oraz umocnienie się tendencji populistycznych i antyeuropejskich?
Europa Środkowo-Wschodnia w 1989 roku weszła w proces transformacji. W jednych krajach regionu potoczyła się ona błyskawicznie, w innych zatrzymała się w pół drogi, w jeszcze innych okazała się natychmiastową klapą i degeneracją ustrojową. Bohaterami spotkania będą (przede wszystkim) Rosja i Polska w ich wzajemnej niechęci, wielkich różnicach oraz zaskakujących i niepokojących podobieństwach.
Cykl Bezradność filozofa. Rozmowy o współczesności z Szekspirem w tle został zainaugurowany w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim 23 kwietnia 2021 roku, w 457. rocznicę Urodzin Williama Szekspira. Pierwsza odsłona cyklu, inspirowana szekspirowskimi postaciami Prospera i Hamleta, poświęcona była życiu i twórczości zmarłego w marcu bieżącego roku Profesora Jerzego Limona.
Kuratorem cyklu jest Piotr Augustyniak – filozof, pisarz, dramaturg, eseista, tłumacz, profesor w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Jest autorem „Homo polacus. Eseje o polskiej duszy” (2015). Ostatnio opublikował „Wyspiański. Burzenie polskiego kościoła” (2019) oraz „Jezus Niechrystus” (2021). Publikuje w „Kronosie”, „Przeglądzie Politycznym” i „Znaku”. Mieszka w Krakowie.
Adam Michnik – publicysta, eseista, pisarz, historyk i działacz polityczny. Założyciel i redaktor naczelny „Gazety Wyborczej” od 1989 roku. W latach 1968–1989 dysydent i jeden z głównych działaczy opozycji demokratycznej w PRL, członek Komitetu Obrony Robotników. Autor książek, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Kawaler Orderu Orła Białego. W października 2022 otrzymał Nagrodę Księżniczki Asturii w kategorii komunikacji i działań na rzecz ludzkości. Poseł na Sejm X kadencji w latach 1989–1991. O Adamie Michniku zaczęło się mówić już w 1964 roku, kiedy to rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim i stał się przywódcą grupy studentów opozycjonistów nazywanych przez władze „komandosami”. Rok później aresztowano go na dwa miesiące i zawieszono w prawach studenta. 4 marca 1968 roku razem z Henrykiem Szlajferem został bezprawnie skreślony z listy studentów UW, a następnie aresztowany, za poinformowanie zagranicznych dziennikarz o planach zdjęciu „Dziadów” (reż. Kazimierz Dejmek) ze sceny Teatru Narodowego oraz zorganizowanie demonstracji przeciwko tej decyzji. Rok potem skazano go za „działalność antypaństwową” na trzy lata więzienia. To nie powstrzymało go przed dalszymi działaniami: pod koniec 1980 r. został doradcą NSZZ, a 13 grudnia 1981 roku został internowany. W grudniu 1988 roku został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność". W czasie obrad Okrągłego Stołu zasiadał w zespole ds. reform politycznych. Brał także udział w poufnych spotkaniach w Magdalence.
