Więcej wspomnień o zmarłych w ostatnich latach gdańszczanach i osobach związanych z Gdańskiem znajdziesz na specjalnie dedykowanej stronie gdansk.pl/odeszli.
Tragiczne dzieciństwo Teresy Ferenc
Poetka urodziła się 24 kwietnia 1934 r. w Ruszowie niedaleko Zamościa. Jako 9 letnie dziecko przeżyła hitlerowską pacyfikację Zamojszczyzny i śmierć rodziców, a tragiczne wydarzenia, które rozegrały się w czerwcu 1943 r. we wsi Sochy odcisnęły piętno na jej twórczości. Po wojnie ukończyła Studium Nauczycielskie w Katowicach ze specjalizacją plastyczną. W 1956 r. wyszła za mąż za poetę Zbigniewa Jankowskiego. Mieszkała wraz z mężem i córkami, późniejszymi pisarkami Anetą (Anna Janko) i Mileną (Milena Wieczorek), w Rybniku, następnie w Kołobrzegu i we Wrocławiu, a od 1975 r. w Sopocie.
Twórczość Teresy Ferenc
Debiutowała w 1962 r. wierszem „Poród” w piśmie literackim „Współczesność”. W 1964 r. ukazał się jej pierwszy tom wierszy „Moje ryżowe poletko”. Opublikowała ponad dwadzieścia zbiorów poezji, m.in. „Zalążnia (1968), „Godność natury” (1973), „Ciało i płomień” (1974), „Małżeństwo : erotyki” (1975), „Wypalona dolina” (1979), „Pieta” (1981), „Grzeszny pacierz” (1983), „Nóż za ptakiem (1987), „Kradzione w raju : wiersze o miłości” (1988), „Boże pole” (1997), „Stara jak świat” (2004), „Ogniopis : wybór wierszy” (2009), „Widok na życie” (2012). Jej utwory ukazały się w kilkudziesięciu antologiach w Polsce i na świecie.
Po przybyciu na Wybrzeże włączyła się wraz z mężem w działalność lokalnego środowiska literacko-artystycznego. W latach 1980–1982 była wiceprezesem Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 1983 r. związała się z gdańskim kręgiem literackim „Wiązania”, zorganizowanym przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, publikowała w wydawnictwach poza zasięgiem cenzury. W 1989 r. należała do członków-założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Była też członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1993 r. współtworzyła Sopocki Klubu Pisarzy i Przyjaciół Książki „Brodwino”. Przez wiele lat współpracowała z sopockim pismem literackim „Topos”.
Ważniejsze nagrody Teresy Ferenc
Za swoją twórczość poetka była wielokrotnie nagradzana m.in. Nagrodą im. Brata Alberta, 1989; nagrodą Prezydenta Sopotu „Srebrnej Plakiety”,1991; nagrodą Zarządu Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie kultury za rok 1994; nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka, 1995; Medalem księcia Mściwoja II przyznanym przez Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 1999; nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie kultury, 2004 i 2009; Nagroda Artusa 2004; nagroda Prezydenta miasta Sopotu, 2004 i 2009; nagrodą marszałka województwa pomorskiego, 2009.
Twórczość Teresy Ferenc była bardzo wysoko oceniana przez literaturoznawców i krytyków literackich, a Julian Rogoziński zaliczał ją do jednej z trzech najwybitniejszych – obok Wisławy Szymborskiej i Urszuli Kozioł – współczesnych poetek polskich.
 |
Pełny biogram Teresy Ferenc – opracowany przez Małgorzatę Smyl dziesięć lat temu, skonsultowany wówczas z poetką – oraz bibliografia znajdują się w internetowym Biobibliograficznym Słowniku Pisarzy Pomorza Gdańskiego na stronie Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdańsku.
na podst. informacji WiMBP w Gdańsku
