Danuta Olędzka z domu Sorgowicka urodziła się 3 marca 1927 roku w miejscowości Poczapowo (obecnie Białoruś). Po repatriacji z Białorusi w 1945 wraz z rodziną zamieszkała w okolicach Wielunia, w którym ukończyła gimnazjum, zaliczając dwie klasy w ciągu jednego roku. W 1946 przeniosła się z całą rodziną do Gdyni, gdzie początkowo uczęszczała do żeńskiego liceum przyrodniczego, ukończyła męskie liceum matematyczno-fizyczne.
W latach 1947-1952 studiowała i uzyskała dyplom magistra inżyniera architekta na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej (PG). Z nakazu pracy zatrudniona została jako inspektor nadzoru w Banku Inwestycyjnym w Gdańsku. Od 1953 do emerytury w 1982, z roczną przerwą, była zatrudniona na stanowisku projektanta w Gdańskim Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego (GBPBO) „Miastoprojekt” w Gdańsku. Jednocześnie w latach 1952—1965 pracowała jako asystent w Katedrze Budownictwa Utylitarnego i Przemysłowego Wydziału Architektury PG, prowadzonej przez profesora Stefana Porębowicza.
W 1959 roku dołączyła do zespołu Tadeusza Różańskiego, głównego projektanta zabudowy gdańskiej dzielnicy Przymorze Wielkie. Powierzono jej zaprojektowanie mieszkań i elewacji falowców. Pierwsze techniczne opracowanie, zdaniem inwestora, było za drogie i w „Miastoprojekcie” rozpisano wewnętrzny konkurs, który wygrała. Według jej koncepcji zrealizowane zostały dwa pierwsze falowce, przy ul. Piastowskiej 90 i 100.
