O czytaniu:
"Manifesty Tadeusza Kantora"
reż.: Szymon Wróblewski / komentarz naukowy: prof. UG dr hab. Wojciech Owczarski / tekst przeczyta: Wiktor Loga Skarczewski
Tadeusz Kantor (1915-1990) został kiedyś nazwany najbardziej światowym z polskich artystów i najbardziej polskim z artystów światowych. Już za życia przez jednych uważany był za geniusza, ale przez innych za mistyfikatora, zaledwie zręcznego naśladowcę. Dziś nikt nie powinien mieć wątpliwości, że w 1990 roku odszedł od nas jeden z najwybitniejszych twórców sztuki XX wieku - choć nadal trudno wytłumaczyć, na czym polegał fenomen jego wyobraźni. Był artystą wszechstronnym - jak sam mówił: „totalnym” - dlatego rozdzielanie jego dzieła na poszczególne „dyscypliny” jest ryzykowne. Malarz, scenograf, poeta, aktor, happener - światową sławę zyskał jako człowiek teatru. Także i tam pozostał jednak przede wszystkim malarzem, który myśli obrazami, a zamiast farb używa aktorów i rekwizytów.” Krystyna Czerni
8 grudnia przypada 22 rocznica śmierci Tadeusza Kantora. Z tej okazji 26 listopada w ramach PC Dramy odbędzie się wieczór poświęcony jego twórczości. Podczas performansu wyreżyserowanego przez Szymona Wróblewskiego, Wiktor Loga-Skarczewski przeczyta fragmenty pism i manifestów jednego z najwybitniejszych twórców XX wieku. Dyskusję po czytaniu poprowadzi prof. dr hab. Wojciech Owczarski.
Tadeusz Kantor
PAMIĘĆ
pamięć przeszłości
pogardzana
przez T r z e ź w y c h
i z tego powodu cenionych osobników
rodzaju ludzkiego
(zawsze podejrzewałem ich o tępotę),
i przez „żarłoków“ codzienności
pędzących na złamanie karku
ku przyszłości i obietnicom.
PAMIĘĆ
spychana bezlitośnie z drogi,
na której odbywa się
ten jakoby wspaniały pochód
ku przodowi, w przyszłość...
PAMIĘĆ...
Warto się nią zająć! (...)
Był malarzem, rysownikiem, scenografem i reżyserem. Jeden z największych twórców europejskiego teatru w XX wieku. Tadeusz Kantor - członek Grupy Krakowskiej II oraz założyciel teatru Cricot 2 – zmarł 8 grudnia 1990 roku po próbie generalnej spektaklu „Dziś są moje urodziny“. Jego manifesty oraz teksty teoretyczne często przybierały formy białych wierszy. To wypowiedzi przypominające wewnętrzny dialog artysty z tematem i formą przedstawień. Z pozbieranych zapisków, listów, fragmentów scenariusza oraz notatek do spektaklu powstanie mapa dróg i kierunków myśli Tadeusza Kantora, które towarzyszyły mu przy pracy nad jego ostatnim przedstawieniu pod tytułem „Dziś są moje urodziny“.
O artystach:
Wiktor Loga Skarczewski – jeden z najmłodszych członków zespołu artystycznego Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Urodził się w Katowicach w 1985 roku. Studiował na Wydziale Aktorskim krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego. W czasie ostatniego roku studiów grał w spektaklach dyplomowych: „Dobry człowiek z Seczuanu” w reżyserii Pawła Miśkiewicza oraz „Sędziowie” przygotowanego przez ówczesnego rektora szkoły, Jerzego Stuhra. Jego role zostały dostrzeżone na 26. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi, gdzie otrzymał za nie Pierwszą Nagrodę Aktorską oraz Nagrodę Dziennikarzy. W tym samym roku występuje po raz pierwszy na deskach krakowskiej sceny – gra Ajaksa w „Piekarni” Bertolda Brechta (reż. Wojtek Klemm). Karierę aktorską harmonijnie łączy z pracą w krakowskiej PWST, gdzie był asystentem Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik przy spektaklu dyplomowym „Iwona, księżniczka Burgunda”, a obecnie pracuje jako wykładowca i asystent prof. Jerzego Treli na zajęciach Wydziału Aktorskiego. Jego talent i zaangażowanie w pracy na uczelni dostrzegła, powoływana przez Prezydenta Miasta Komisja Stypendialna, przyznając mu w 2009 roku indywidualne Stypendium Twórcze Miasta Krakowa. Grał w wielu filmach (zarówno realizacjach doświadczonych reżyserów jak i etiudach studentów szkół filmowych) – m.in. „Jan Paweł 2” reż. John Kent Harrison, „Góra Góry” reż. Paweł Woldan (spektakl Teatru TV), „Generał” reż. Anna Jadowska i Lidka Kazen, serialach „Czas honoru 2”, „Po prostu Majka” „Usta, usta” oraz „Prosto w serce”. Na deskach krakowskiej sceny narodowej występuje w spektaklach Mikołaja Grabowskiego – „Tartuffe” oraz „Czekając na Turka”, „Przemianie” w reżyserii Magdaleny Miklasz oraz „Dwunastu stacjach” przygotowanych przez Ewę Rysową razem z Mateuszem Pakułą. Od czerwca 2011 roku możemy oglądać go również w przedstawieniu „Mewa” w reżyserii Pawła Miśkiewicza, w którym gra postać Trieplewa. Natomiast październik br. Wiktor Loga-Skarczewski zakończył dwoma kolejnymi premierami: „Koprofagi, czyli znienawidzeni ale niezbędni” w reż. Jana Klaty oraz „Nasze miasto” w reż. Szymona Kaczmarka.
Szymon Wróblewski – dramaturg, dramatopisarz. Urodził się w Gdyni, od 10 lat mieszka w Krakowie. Ukończył dramaturgię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Był kuratorem projektów Focus on Mitos 21 oraz Theatre BE><PL Teatr. Za swój pierwszy dramat pt. „Punkiet“, w wieku 18 lat, był nominowany do Paszportu Polityki. Tekst został wystawiony w Teatrze Powszechnym w Radomiu a przedstawienie było prezentowane w Klubie Żak w czerwcu 2000 roku. „Gaz“ jego autorstwa, przygotowany w koprodukcji teatru Brama z Goleniowa oraz Teatru Off de Bicz z Sopotu, był prezentowany na festiwalach w Polsce i Niemczech. Podczas zajęć Studium Dramatopisarskiego TR WARSZAWA napisał „Powierzchnię“, która miała swoją prapremierę w Stadttheater w Griefswaldzie. Na zamówienie Narodowego Starego Teatru napisał „Puzzle“, które zostały wystawione w Krakowie oraz były nominowane do Europejskiej Nagrody Teatralnej na festiwalu w Heilderbergu. Jako dramaturg pracował przy spektaklach Michała Borczucha, Redbada Klynstry oraz Rene Pollescha. Pracuje w Instytucie Adama Mickiewicza jako kurator teatralnej części projektu Polish-U.S. Campus Arts Project.
Prof. UG dr hab. Wojciech Owczarski – w 1994 r. ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim i został zatrudniony jako asystent w Instytucie Filologii Polskiej. Rozprawę doktorską o wyobraźni poetyckiej Adama Mickiewicza obronił w roku 2001 (promotorem był prof. Zbigniew Majchrowski). Wydał cztery książki autorskie: „Diabeł w dramacie polskim. (Z dziejów motywu)”, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1996; „O bohaterach II części „Dziadów”, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1998; „Mickiewiczowskie figury wyobraźni”, Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2002; „Miejsca wspólne, miejsca własne. O wyobraźni Leśmiana, Schulza i Kantora”, Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2006. Współredagował (wraz ze Zbigniewem Majchrowskim) pracę zbiorową „Mickiewicz. Sen i widzenie”, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2000. Zredagował tom „Colloquia gdańskie”, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2008. Opublikował liczne artykuły w tomach zbiorowych, a także szkice historycznoliterackie, eseje i recenzje teatralne, m.in. na łamach „Twórczości”, „Odry”, „Dialogu” i „Teatru”. Zajmuje się historią literatury (wieku XIX i XX) oraz teatrologią i krytyką teatralną. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
