PATERSON / r. Jim Jarmusch (Poza prawem, Mystery Train, Ghost Dog, Tylko kochankowie przeżyją) / wyk. Adam Driver (Frances Ha, Co jest grane, Davis?), Golshifteh Farahani (Co wiesz o Elly?, Kurczak ze śliwkami, Arab Blues) / Francja, Niemcy, USA / 113 min.
„W klasycznym opowiadaniu zakończenie spina i tłumaczy to, co było wcześniej. U Jarmuscha każdy film od czasu debiutanckich "Nieustających wakacji" otwiera się na coś nowego. Tworzy się pustka, następuje utrata - poczucie utraty, które oddawał mistrz Jarmuscha, Ozu. I wtedy w tę pustkę wlewa się coś nowego. Jakbyśmy dostawali nagrodę. Tak bywało już w dawnych filmach Jarmuscha, ale w "Patersonie" jest najczyściej, aż do olśniewającego zakończenia (które jest początkiem). Ten film ma najlepsze cechy kina Jarmuscha z różnych okresów. Ma precyzyjną konstrukcję, a zarazem jest czystym przepływem. Historia życia odbita w małym lusterku. Ekstrakt kina nowofalowego, którego świątynią jest Cannes. (…)
Oto niepozbawiona humoru i suspense'u historia siedmiu dni życia Patersona, kierowcy autobusu, który nazywa się tak samo jak jego miasteczko. Wcielił się w niego Adam Driver (jeszcze jedna zbieżność: Adam Kierowca), ten sam, który w najnowszych "Gwiezdnych wojnach" był Kylo Renem; niezwykły aktor, a przy tym społecznik. (…)
"Paterson" jest filmem o tworzeniu, które jest wartością samą dla siebie, jako praca umysłu, rodzaj medytacji. I jest to film o Ameryce - kraju poetów. O poczuciu wspólnoty, które ma Paterson, gdy otwiera tom wierszy Williama Carlosa Williamsa, bo wie, że był on kiedyś w miasteczku Paterson ordynatorem szpitala. Z Japończykiem mówi o Franku i Harze. Z przypadkiem spotkaną 12-letnią poetką - o Emily Dickinson.” Tadeusz Sobolewski / Gazeta Wyborcza / 16.05.2016
