Post-fotografia to termin kontrowersyjny, ponieważ kwestionuje podręcznikową definicję fotografii, wedle której ma być ona realistyczną reprezentacją świata zewnętrznego. Dziś uwolniony z konieczności przedstawiania rzeczywistości obraz fotograficzny nie musi być figuratywnym, realistycznym i obiektywnym przedstawieniem. Wręcz przeciwnie – obrazy tworzone w konwencji post-fotograficznej są powierzchniami dekonstrukcji i rekonstrukcji. Stanowią rzeczywistość samą w sobie, nieobrazującą bezpośrednio żadnej innej rzeczywistości. Domeną post-fotografii jest współczesne hipermedium – komputer, który sam w sobie staje się elementem procesu tworzenia sztuki.
"Martwa natura" skoncentrowana jest na zagadnieniach natury, środowiska i technologii. Postępujący zwrot ku naturze obserwujemy chociażby w postulatach myśli postantropocentrycznej i wzrastającej świadomości ekologicznej społeczeństwa. Jednocześnie jednak żyjemy w dobie wirtualizacji, w coraz bardziej stechnicyzowanym świecie, wypełnionym cyfrową rzeczywistością i hardware’em, czyli oprzyrządowaniem, które umożliwia jej generowanie. Praca kładzie nacisk nie na fotograficzne reprezentacje natury, a jej cyfrowe, wygenerowane przez komputer oblicze. Stawiając pytania o granice fotografii i o związek nowych technologii z jej dotychczasowymi formami, autorka chciała ukazać żywotność i wszechstronność medium, które zdaje się podlegać nieustannej transformacji technologicznej. Korzystając z nowych technik obrazowania cyfrowego stworzyła pracę wciąż fotograficzną, lecz działającą poprzez synergię różnych narzędzi przeznaczonych do tworzenia form wizualnych. Wykorzystana została nowatorska sieć kontradyktoryjna AI o nazwie StyleGAN, której algorytm „nauczył się” wyglądu roślin i zaczął generować nowe wizerunki, niemające odpowiedników w rzeczywiście istniejących gatunkach. W ten sposób pojawia się nowy rodzaj tytułowej martwej natury – martwej dlatego, że nigdy nie istniała. Obraz we współczesnej kulturze cyfrowej jest nieustannie przetwarzany, a my możemy ingerować w jego istnienie na różne sposoby. Dlatego też w tym projekcie każdy odbiorca może uczestniczyć w tworzeniu obrazu dzięki kamerze rejestrującej jego ruch i dźwięk; jednocześnie obraz ten jest nośnikiem rzeczywistych danych dotyczących atmosfery – pobieranych na bieżąco z sieci. Cyfrowa kompozycja złożona z danych i fikcji tworzy sieć zależności, w której twórcza wyobraźnia artystki łączy się z niezależnymi ode niej cyfrowymi i generatywnymi manipulacjami. Wszystkie czynniki przeplatają się, tworząc sieć połączeń między rzeczywistościami.
Współorganizacja: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Promotor: prof. Grzegorz Klaman
Opiekun części pisemnej: prof. ASP dr hab. Małgorzata Jankowska
Recenzent: dr Vahram Mkhitaryan
Katarzyna Serkowska — ukończyła studia z zakresu komunikacji wizualnej i reklamy na WSEiZ w Warszawie oraz intermedia na ASP w Gdańsku. Dyplom w Pracowni Działań Transdyscyplinarnych pod kierunkiem prof. Grzegorza Klamana. Interesuje się zagadnieniami dotyczącymi nowych mediów i post-fotografii. Autorka książki fotograficznej Orphans.
