Małgorzata Romanowska-Szczepanik
Jestem urodzoną Gdańszczanką, nieustannie zauroczoną i związana z morzem i Wybrzeżem, zarówno poprzez Ojca-Marynarza i Męża-Stoczniowca, jak i 35 letnią pracę zawodową, dokumentującą polskie badania morza, mieszkam tu całe życie.
Jako polonistka, archiwistka i bibliotekarka wierzyłam zawsze w moc słowa; napisałam kronikę rodzinną, kilka bajek dla dzieci, opracowałam wiele albumów fotograficznych, wynik pasji fotograficznej i zwiedzania świata.
Ale prawdziwa pasja – malowanie – pojawiła się w moim życiu dopiero 5 lat temu, w pandemii, gdy dopadła mnie bezczynność, izolacja, niemożność podróżowania i fotografowania.
Moje malowanie jest amatorskie, proste, naiwne i nieudolne. Brak techniki, podstaw warsztatu nadrabiam uporem, entuzjazmem i niezliczonymi próbami. Maluję patrząc na fotografie, patrząc na inny obraz, który mnie urzekł, czasem wspomagam się wzorem, który podpowiada mi kompozycję, kolorystykę, czasem maluję z natury, rzadziej z wyobraźni, bo to jest dla amatorki najtrudniejsze.
Tematem moich prac są KOBIETY, różne Kobiety; uśmiechnięte i melancholijne, zdziwione, uwikłane w swój los, tajemnicze, niejednoznaczne. Nie zawsze radosne, ale zawsze spokojne , skupione, z optymizmem (lekkim) patrzą nam w oczy lub w swoją przyszłość, one SĄ one TRWAJĄ.
Tak Je maluję , bo tak widzę świat.
Czasem obok nich pojawia się drugi motyw; ON. ON to istota żywa, silniejsza, większa, przeważnie dominująca, czasem groźna, czasem opiekuńcza i przyjazna, wspierająca i dająca poczucie przynależności. Te postacie to; Jednorożec, Wilk,, Koń, Tygrys, Dziki Kot, przymilny domowy Kotek, natrętne Ptaki . Te dwa motywy, Ona i ON, umieszczone razem, obok siebie, ilustrują mit o współistnieniu dobra i zła, piękna i brzydoty czyli bajkowy mit o PIĘKNEJ I BESTII.
Czym jest dal mnie malowanie? To równanie ; M = 3xZ
MALOWAĆ to znaczy ; ZNALEŻĆ, ZACHWYCIĆ SIĘ, ZAPAMIĘTAĆ.
