sześć
„Za każdym idzie jego cień, im mniej jest on włączony do świadomego życia człowieka, tym bardziej jest czarny i gęsty.”
C.G. Jung
„sześć” to solo żałobne ukazujące subiektywny, wywrócony na lewą stronę obraz straty, walkę z patologizowaniem smutku i tabuizacją śmierci.
Tytuł projektu sugeruje powszechnie przyjęty w kulturze okres sześciu miesięcy żałoby po rodzicu i stanowi niejako punkt wyjścia i prowokuje do jego rozwinięcia. Bazując na własnym doświadczeniu chcę zmierzyć się z krzyczącym w głowie: „brak matki, co robić”. Interesuje mnie wymazywanie żałoby z praktyk kulturowych i ze zbiorowej świadomości, a wręcz poddawanie „kwarantannie” osoby doznającej straty. Jak długo i z jaką intensywnością przeżywanie śmierci bliskiej osoby mieści się w normie?
Choreografia: Magdalena Kowala
Muzyka: Jacek Rezner
Scenografia: Julia Rajs
Zdjęcia: Anna Zglenicka
Wsparcie produkcyjne: Zakład Kulturalny
Premiera: 30.11.2022, Zakład Kulturalny
Projekt powstał w ramach stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska 2022
less me softly my dear octopus
My dear octopus,
I would like to thank you for being there for me. I may not tell you this
often, but I admire you so much. You often give me strength, I know I can
rely on you. I like it when you get thoughtful, underwater you have such
beautiful colors. When you leave for a while I miss you very much.
I wish we were inseparable.
Please don’t change. Love
Choreografia: Zofia Żwirblińska
