JĘZYK TEATRU TAŃCA
Program:
16.05.2008, g. 19.00Teatr Cynada / Chmielewska - „Punkt zwrotny”Julia Mach i Filip Szatarski - „Visitores”Teatr Fizyczny Iwony Gilarskiej - „W pół do godziny” Ceny biletów:Wstęp wolny dla uczestników Konferencji – za okazaniem bezpłatnego karnetu wstępu (karnety będą dostępne u organizatora Konferencji).
Ceny biletów:
Wstęp wolny dla uczestników Konferencji – za okazaniem bezpłatnego karnetu wstępu (karnety będą dostępne u organizatora Konferencji).
Bilety na spektakle:
20,- normalny; 15,- ulgowy; 10,- zniżkowy (karta klubowa lub bilety okresowe SKM)
Sprzedaż i rezerwacja biletów - tylko w Klubie ŻAK. Kasa czynna codziennie: g.15.00 - 21.00, sb - nd od g.16.00 (kasa@klubzak.com.pl; 58 344 05 73 w.117).
Nie ma możliwości rezerwacji biletów oraz karnetów w cenie przedsprzedaży. Rezerwacje należy odebrać nie później niż pół godziny przed przedstawieniem i koncertem. Liczba miejsc na spektakle jest ograniczona, miejsca są numerowane.
Teatr Cynada / Chmielewska
„Punkt zwrotny”
Pomysł, scenografia i kostiumy: Bożena Eltermann
Choreografia: Katarzyna Chmielewska (Teatr Dada von Bzdülöw) i Bożena Eltermann
Collage muzyczny: m. in. Leszek Możdżer, Felix Kubin
Światła: Michał Kołodziej
Czas trwania: 40 min.
Spektakl dwóch niezwykle utalentowanych i nader niepokornych tancerek trójmiejskich – Bożeny Eltermann i Katarzyny Chmielewskiej! Ze zderzenia przeciwieństw rodzi się nowa rzeczywistość. Nieustający ruch, przenikanie się i bezruch. Gdy na scenie okazuje się, że prawda, piękno i prostota potrafią zmienić się nagle w swoje przeciwieństwo, tancerki zadają pytanie: Co tak naprawdę kontrolujemy?
O artystkach:
Bożena Eltermann: założycielka Teatru Cynada. Z Teatrem Cynada zrealizowała trzy przedstawienia: „Cynada sama" (1998), „Tranquila" (1999), „Książę z liliami" (2001). W latach 1989-1995 solistka Teatru Ekspresji Wojciecha Misiuro (spektakle „Umarli potrafią tańczyć", „Dantończycy", „ZUN", „Idole Perwersji", „College 24", „Miasto Mężczyzn", „Pasja", z Teatrem Ekspresji wystąpiła także trzech produkcjach filmowych dla Telewizji Polskiej). Od 1995 roku aktorka Teatru Patrz Mi Na Usta. W latach 1997- 1998 tancerka Gdańskiego Teatru Tańca. Współpracowała m.in. z takimi choreografami jak: Mellisa Monteros (Kanada), Maiki Hauru (Finlandia), Pala Ross (Kanada). Występuje od lat na krajowych i zagranicznych festiwalach tanecznych i baletowych m.in.: Międzynarodowy Festiwal Sztuki - Edynburg, Festiwal Spoleto - Charlston, Włochy, Artgenda - Sztokholm, Szwecja, tanssia tyrkylla, Oulu, Finlandia, 8. Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego - Kowno, Litwa czy Deutsch als Freud – Frankfurt, Niemcy.
Katarzyna Chmielewska: po uzyskaniu dyplomu tancerza klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Gdańsku (1993) tańczyła w zespole Baletu Gdańskiego Opery Bałtyckiej, w 1993 roku zaczęła współpracować z teatrami tańca współczesnego: Gdańskim Teatrem Tańca (do 1995) i Teatrem Dada von Bzdülöw (od 1993), który zakładała wraz z Leszkiem Bzdylem. Stypendystka Flemish Community i Unii Europejskiej; studiowała taniec współczesny w Brukseli w ramach P.A.R.T.S - Performing Arts Research and Training Studios, pod dyrekcją Anny Teresy De Keersmaeker. W 1997 r. nagrodzona na Festiwalu Teatralnym Zderzenie w Kłodzku za rolę w przedstawieniu „Nie było, nie będzie, czyli nie ma” w reżyserii Leszka Bzdyla, rok później została zaproszona do udziału w międzynarodowym projekcie teatralnym „Eurallen” w Sztokholmie (spektakl „Porwanie Europy”). W latach 1997-2000 występowała gościnnie w Teatrze Miejskim w Gdyni, w którym grała role w przedstawieniach „Na krawędzi życia”, „Baśnie japońskie”, „Nie przerywajcie zabawy”, „Dziesięć obrazów naturalnej wielkości” i „Burza”. Od stycznia do lipca 2000 r. pracowała w Brukseli nad autorską choreografią „enter” w ramach międzynarodowego projektu pod nazwą X-group dla młodych twórców tańca współczesnego. Od lat realizuje autorskie choreografie, m.in. „Sonatę”, „Łapiti kontra reszta świata”, „enter” czy duet z Magdą Reiter „Wszystkie Apropos”. Premierę „Karnacja” przygotowywała we współpracy z tancerką i choreograf Chiharu Mamiya-Jędrzejewską.
Julia Mach, Filip Szatarski
„Visitores”
Taniec i choreografia: Julia Mach i Filip Szatarski
Muzyka: Rafał Dętkoś
Wizualizacje i video: Kamila Chomicz
Kostiumy: Magda Bem
Konsultacja świateł: Michał Kołodziej
Czas trwania: ok. 30 min.
Spektakl Filipa Szatarskiego i Julii Mach to historia dwóch postaci, które pojawiają się w miejscu, które nie należy do nich, które jest im obce. Próbują zrozumieć rzeczy na zrozumienie, których nie ma miejsca. Eksperymentują, kopiują, ponawiają próby wierząc, że w ten sposób doświadczą szczęścia. Być może nie mają jeszcze gotowego przepisu, ale ludzkie zachowania są wystarczającym polem do badań. Popełnianie błędów w badaniach przynosi interesujące sugestie na temat natury przyjemności.
Później wracają z podroży do obcego świata z jednym okiem łzawym, drugim pełnym śmiechu. Taką wizytę składa się tylko raz.
Julia Mach – tancerka, choreograf, absolwentka Wiedeńskiej Stadt Opera i Rotterdamse Dance Academy. W latach 2002/03 pracuje jako solistka Graz Operahause. Od roku 2003 w Wiedniu, jako artystka niezależna współpracuje z wieloma choreografami: Chris Haring (Liquid Loft), Liz King (Tanztheater Wien), Georg Blaschke, Rose Breuss, Pilottanzt (Doris Ebner, Roderich Madl), Elio Gervasi, Markus Wintersberger. W roku 2005 uznana została przez Ballet Tanz International za najbardziej utalentowaną tancerkę w Austrii. W 2006 z Teatrem Dada von Bzdülöw współrealizuje spektakl „Eden”. Współpracuje z artystami video-artu, m.in. Klausem Obermaierem i Ars Electronica Futurelab („Święto wiosny” Strawińskiego / Brucknerfest, Linz).
Filip Szatarski – tancerz, choreograf; od 1996 r. związany z Teatrem Dada von Bzdülöw, w latach 1998-2003 występował w produkcjach Teatru im. Gombrowicza w Gdyni. Od 2001 r. pracuje w Europie jako tancerz i choreograf, m.in. w: Tanz Hotel, TanzAtelier Wien, Smafu Compagnie Wien, Blue Elephant Dusseldorf. W 2005 r. zrealizował solowy program Artist in Residence będąc gościem Yamaguchi Art Village Center w Japonii. W roku 2006 jako dyrektor artystyczny zrealizował międzynarodowy projekt Nietolerancja (Gdańsk/Brema). Zajmuje się kompozycją choreografii i ruchu scenicznego dla teatrów dramatycznych i niezależnych projektów teatralnych. Zrealizował cztery własne produkcje współpracując z: Mileną Rewińską, Celine Bacque, Tae Hee Kim, Julią Mach. Ostatnia pracą jest solowy spektakl pt. Jakub. Współpracował z muzykami i artystami wizualnymi m.in.: Guntherem Berger, Tymonem Tymańskim, Johanna Doderer, Kamila Chomicz, Tomkiem Bergmanem Lewandowskim.
Teatr Fizyczny Iwony Gilarskiej
„W pół do godziny”
Reżyseria, choreografia, wykonanie: Iwona Gilarska
Muzyka elektroniczna: Michał Jacaszek
Śpiew: Lena Majewska
Scenografia i kostiumy: Lena Majewska i Iwona Gilarska
Reżyseria świateł: Adam Akerman
Kostiumy: Lena Majewska, Karolina Twardowska
Produkcja: realizacja w ramach Stypendium Kulturalnego Urzędu Miasta Gdańska
Czas trwania: 30-40 min.
Spektakl „W pół do godziny” jest to „monolog taneczny”, który dotyka tematu konfrontacji, sił, które wynikają z dwoistości natury ludzkiej. To walka o przestrzeń, o przynależność do miejsca, próba przekraczania granic oraz poszukiwanie balansu w wyborach i konsekwencjach konsumpcyjnej postawy życiowej. Jako performatywno - interaktywny akt teatralny, „W pół do godziny” opowiedziany współczesnym językiem tańca, wykorzystuje techniki tańca współczesnego, czerpiąc inspiracje także ze starożytnej hinduskiej sztuki walki Kalarippayattu. Potyczce towarzyszy muzyka grana na żywo w formie brzmień elektronicznych, połączona z pieśniami śpiewanymi białym głosem tworząc ożywczą energię, która sprowokuje widza do interakcji z aktorem i pozwoli mu stać się obecnym w momencie działania.
„W pół do godziny" to taneczna wyprawa w głąb kobiecego świata, zaskakująca różnorodnością ruchu i sugestywnością scenicznych obrazów.” (Julia Hoczyk, NowyTaniec.pl)
O artystkach:
Iwona Gilarska: tancerz, choreograf i nauczyciel tańca, absolwentka AWF-u i Studium Tańca Współczesnego w Poznaniu oraz dyplom tancerza zawodowego przyznawany przez ZASP, wykładowca techniki tańca współczesnego i improwizacji w IKA „Winda” oraz w Alternatywnej Szkole Teatralnej Klubu ŻAK w Gdańsku, także jazzu w Sopockiej Szkole Artystycznej. Współzałożyciel Artystycznego Stowarzyszenia „Kultywator 3 Miejski”. Prezentacje na scenach polskich (Gdańsk, Warszawa, Poznań, Kraków, Lublin, Łódź, Kalisz) oraz międzynarodowych (Czechy, Litwa, Holandia, Islandia, Japonia). Współpracowała miedzy innymi z takimi teatrami i ośrodkami jak: David Cassel Project (Belgia), Sticky Planet Network (Belgia), Teatr Okazjonalny (Sopot), Kino Variatino (Gdańsk), EPP Dancevision TV (Gdańsk). Dwukrotna Laureatka Stypendium UM Gdańska (2003, 2007); otrzymała także nagrodę publiczności oraz nagrodę za najlepszą dramaturgię „W czerni i bieli” na Festiwalu Tańca Polemiqi W-wa (2005). Nominowana za współchoreografię do przedstawienia „Kwadrat.Wersja6” do nagrody „Artysty Roku 2005”.
Lena Majewska: Absolwentka Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych (2006). Pobierała edukację taneczną od 1998 roku poprzez liczne warsztaty z pedagogami z kraju i zagranicy: Leszek Bzdyl, Katarzyna Chmielewska, Melanie Clark, Paul Clayden, Louise Frank, Przemysłam Grządziela, Puck Heil, Guillermo Horta Betancourt, Anna Kołek, Giovani Minasi, Melissa Monteros, Elias Moralez, Johannes Randolf, Alex Smith, Imre Thorman, Yumiko Yoshioka. Jest instruktorem tańca współczesnego (zdała Egzamin Państwowy w 2006 r. w Warszawie), twórcą i instruktorem w ramach interdyscyplinarno-tanecznego projektu studenckiego "Parallel" w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Majewska jest wokalistką we własnej grupie Trio-Len, oraz Scholi Dominikańskiej, brała udział w licznych projektach wokalnych z muzykami z Polski i zagranicy. Jest także tancerką we własnych produkcjach: "Tak na oko 35", "System", "Ech Teresa!", stworzonych przy współpracy z gdańskimi tancerkami: Anią Jędrzejczak, Ulą Wróbel-Zerek. Autorka międzynarodowego projektu filmowo-tanecznego, przy udziale tancerzy z Francji i Polski przy Institute d'Art Visuelles w Orleanie we Francji. W otwarty i spontaniczny sposób łączy ze sobą sztuki (taniec z architekturą, taniec ze śpiewem czy z malarstwem), będąc głęboko przekonana, że na styku sztuk powstaje niezwykła przestrzeń na eksperyment. Szczególnie ceni w swojej pracy interdyscyplinarność - doświadczenia wpływania na siebie sztuk.
