Urodziła się 10 kwietnia 1924 roku w Warszawie, gdzie mieszkała do wybuchu powstania. 1 sierpnia 1944 roku miała 20 lat, od dwóch lat była w konspiracji, przeszła kursy dla sanitariuszek i wykonywała zadania zwiadowcze. Była w Szarych Szeregach 2. Harcerskiej Baterii Artylerii Przeciwlotniczej „Żbik”, Zgrupowanie „Gurt” w Warszawie Śródmieście Północ. Do powstania dojechała na rowerze, na ramie którego przywiózł ją jej konspiracyjny dowódca Jerzy Bogdanowicz, ps. Hercum. W czasie walk pełniła funkcję sanitariuszki i łączniczki. W strukturach Armii Krajowej otrzymała stopień kaprala.
Po kapitulacji, 7 października 1944 roku wyszła z Warszawy z 14-letnią siostrą (nieżyjącą już profesor Janiną Suchorzewską) w grupie ludności cywilnej. Została skierowana do obozu przejściowego w Ursusie. Uciekła z transportu do Niemiec. Po wojnie, za ojcem adwokatem trafiła do Gdańska, gdzie pomagała mu w załatwianiu formalności związanych z przydziałem mieszkania w Sopocie.
W wieku 91 lat zmarła prof. Janina Suchorzewska - wzór dla lekarzy i obywateli
Elżbieta Tatarkiewicz-Skrzyńska ukończyła studia na warszawskiej SGGW (Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Wydział Ogrodniczy), po studiach pracowała jako księgowa w Wojewódzkim Związku Spółdzielczości w Gdańsku. W latach powojennych wyszła za mąż. Przez całe życie aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym i kulturalnym Trójmiasta. Kultywowała pamięć o Powstaniu Warszawskim, spotykając się z młodymi ludźmi i opowiadając im o czasach wojny.
Ostatni. W Gdańsku mieszka już tylko jeden powstaniec warszawski
W wielu wspomnieniach i wywiadach, których udzielała po wojnie, Elżbieta Tatarkiewicz-Skrzyńska podkreślała, że czas okupacji był dla niej ważną szkołą życia, w konspiracji nauczyła się kilku rzeczy, które przydały jej się w późniejszych latach i do końca były aktualne: odwagi, punktualności, dyskrecji, dyscypliny i posłuszeństwa.
Zmarła w sobotę, 23 sierpnia, w swoim sopockim mieszkaniu.
Wpis na profilu Fb prezydent Gdańska:
