• Start
  • Wiadomości
  • Dlaczego niepełnosprawni uczniowie jedzą obiady w gabinecie dyrektorki szkoły?

Dlaczego niepełnosprawni uczniowie jedzą obiady w gabinecie dyrektorki szkoły?

Agnieszka Tomasik, od trzech miesięcy dyrektorka ZSO nr 8 na Zaspie, woli, żeby niepełnosprawne dzieci jadły obiady w jej gabinecie niż, jak wcześniej, na korytarzu szkolnym. - To najradośniejszy punkt mojego dnia - mówi o porze obiadowej w towarzystwie dzieci.
19.11.2016
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl

Agnieszka Tomasik, dyrektorka ZSO nr 8, i jej dzieci, jak mówi o niepełnosprawnych uczniach, którzy jedzą obiady w jej gabinecie

Jest piątek, więc jak to w piątek, na obiad jest ryba. A dokładniej kotlet rybny. Do tego ziemniaki i surówka. Zupa fasolowa. Na deser banany.

Dzieci jedzą z apetytem, choć, jak to z dziećmi bywa, wolałyby pewnie ryż z jabłkami czy makaron z truskawkami. Na słodko. Wtedy zawsze biorą dokładkę.

Agnieszka Tomasik, dyrektorka Zespołu Szkół Numer 8 przy ul. Meissnera 9 na Zaspie, nalewa im zupę. Pierwszy talerz dla Radzia z drugiej klasy gimnazjum, który jeździ na wózku. Potem dla Jasia z 6B z podstawówki. Dalej Rysiu, też z 6B, i też na wózku. Chłopak najchętniej przy obiedzie rozmawiałby z kolegami nie o szkole, ale o Robercie Lewandowskim. Uwielbia piłkę nożną. Nic dziwnego, że zeszyt, który trzyma na kolanach, zdobi podobizna polskiego napastnika.

Wcześniej dzieci jadały obiady na korytarzu szkolnym, przy ustawionych tam biurkach. Problem w tym, że szkolna stołówka jest na pierwszym piętrze i dzieci na wózkach nie mogą się tam dostać. Co prawda są w szkole dwie windy, ale żadna z nich nie funkcjonuje w skrzydle, w którym mieści się stołówka, świetlica i biblioteka szkolna. 

Tomasik, który jest dyrektorką zespołu szkół (podstawówka, gimnazjum i liceum) od września tego roku, postanowiła, że dzieci nie będą dłużej jeść na korytarzu. 

- Uważam po prostu, że obiadu nie powinno się jeść na korytarzu i nie przy biurku, tylko przy stole, jak wszyscy - mówi Tomasik. - Chodzi o jakość życia. Dzieci niepełnosprawne powinny żyć tak samo jak pełnosprawne, w miarę możliwości.


Tomasik w rozmowie z Rysiem z 6B, fanem Lewandowskiego. Wózek pcha Jasiu, młody programista

Razem po galerii 

Pytam dzieci, czy w gabinecie pani dyrektor jest lepiej niż na korytarzu.

Radek: - Tu jest lepsza atmosfera.

Jasiu: - Jest ciszej.

Daniela: - No i można parę rzeczy z panią dyrektor przy okazji załatwić.

Daniela, która chodzi do pierwszej klasy gimnazjum, lubi śpiewać i grać na gitarze. Najbardziej piosenki religijne oraz przeboje Sylwii Grzeszczak. Daniela załatwiła u Tomasik, że do szkoły podwozi ją teraz szkolny busik, a kiedyś jeździła tramwajami i autobusami z przesiadką.

Tomasik - podając dzieciom talerze z drugim daniem - mówi, że to dla niej ulubiona część dnia. Pokazuje swoje biurko, zawalone papierami: - Łatwo się zamknąć w gabinecie, wyłączyć z życia szkoły, zająć biurokracją. A ja tak nie chcę! Spotkanie z tymi dziećmi to dla mnie po prostu radocha!

Dyrektorka mówi, że integracja w jej szkole zdaje egzamin. Najlepszy przykład: niedawne otwarcie nowej galerii handlowej we Wrzeszczu: - Dzieciaki, pełnosprawne i niepełnosprawne, z naszej szkoły, same się tam umówiły, razem chodziły po sklepach, jak to nastolatki. To nie była nasza inicjatywa. O to właśnie chodzi w integracji.


Czasem między dzieckiem a światem pojawia się tak prozaiczna przeszkoda, jak schody. Na zdjęciu: Radek z II klasy gimnazjum. Lubi plastykę, historię i, sądząc po plecaku, FC Barcelonę

Jasiek programista

Tomasik uważa, że rodzice nie powinni się bać, że ich zdrowe dzieci trafią do klas integracyjnych. - Niektóre mamy boją się, że w takich klasach jest niższy poziom nauczania. Nieprawda! Tam jest dodatkowy nauczyciel wspomagający, więc wszystkim dzieciom poświęca się jeszcze więcej uwagi niż zwykle. 

Dyrektorka podaje przykład Jasia, 12-latka z 6B, który niedawno dostał nagrodę na międzyszkolnym konkursie programowania. - Napisałem program do gry, w której zbiera się litery - mówi dumnie Jasiek. Komputery to jego pasja. 

Dzieci kończą obiad. Tylko Jacek jest maruderem. Podziwiam go: chłopak ma plecak równie ciężki jak inni uczniowie, a chodzi używając balkonika. To niezły wyczyn, udźwignąć tyle książek na plecach w jego sytuacji. Ale Jacek jest twardy gość. 

Czasem najprostsze gesty są najbardziej znaczące. Niby nic, szkolny obiad, a ile tu się  dzieje i ile emocji. 

Tomasik zawiesiła na ścianie w swoim gabinecie rysunek młodego ptaka, który boi się latać. - A co, jak spadnę? - pyta ptak. - A co, jak polecisz? - pyta niewidzialny głos. I taki, zdaniem Tomasik, która jest szefową projektu Kreatywnej Pedagogiki, powinien być dobry nauczyciel: inspirujący, żeby dzieci nie bały się same latać.

Niepełnosprawni z ósemki jadą w sobotę na dwudniową wycieczkę do Warszawy, na Wielką Galę Integracji. Dla niektórych dzieci i ich rodziców to pierwszy wspólny wyjazd poza Gdańsk! Wiadomo, czasem nie ma na to pieniędzy, czasem nie ma z kim zostawić pozostałego rodzeństwa, trudno też znaleźć odpowiedni środek transportu. Tym razem się uda: dzieciaki już nie mogą się doczekać.

Szkoły nie stać, póki co, na zainstalowanie dodatkowej windy, dzięki której dzieci z niepełonosprawnością ruchową mogłyby jeść obiady w szkolnej stołówce z pozostałymi. Ale Tomasik planuje przenieść na parter przynajmniej bibliotekę, do której niepełnosprawni też nie mają teraz dostępu. - Zamiast PRL-owskiej będzie nowoczesna, amfiladowa, jak Sopoteka czy ta z CH Manhattan - mówi Tomasik.


Jak na obiad, to tylko do pani dyrektor. Od lewej: Rysiek, dyrektor Tomasik, Jasiu i Radek

Zintegrowane marzenia 

Dzieci już skończyły jeść, był dzwonek, poszły na lekcje. Tylko Rysiu z 6B zapomniał w gabinecie dyrektorki swojego zeszytu z Lewym. Największe marzenie Rysia: dostać piłkę z podpisem idola.

Te dziewczynki i ci chłopcy mają takie same marzenia i takich samych idoli - Lewandowski, piosenkarka Sylwia Grzeszczak - jak dzieci pełnosprawne. Marzenia mają w pełni zintegrowane z resztą. Tylko droga do ich realizacji jest czasem trudniejsza.  

Gdyby ktoś chciał pomóc ZSO nr 8, np. w budowie dodatkowej windy dla dzieci niepełnosprawnych, może pisać do pani dyrektor Agnieszki Tomasik na adres: agnieszkatomasikzso8@autograf.pl

Miasto Gdańsk również monitoruje problem. Wiceprezydent Gdańska Piotr Kowalczuk był na jednym z takich obiadów w ZSO nr 8. Płacił za jedzenie sam. Mówi, że miasto też szuka rozwiązania tej kwestii. Jego zdaniem wiele się już w szkole przy Meissnera zmieniło.    

 



TV

Kaszubi – tożsamość obroniona. Rozmowa z prof. Cezarym Obrachtem-Prondzyńskim