O Remoncie Pomp - jaki to zespół?
Remont Pomp powstał 18 lat temu, w 2004 roku, przy Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Gdańsku. Gra muzykę etniczną, awangardową i improwizowaną. Początkową inspiracją dla zespołu była muzyka etniczna, szczególnie afrykańska, ale wkrótce jego członkowie odkryli także inne, eksperymentalne przestrzenie muzyczne i poszerzyli swoje instrumentarium o przedmioty nie kojarzone z muzyką - utwory wykonują na stojących na stole szklankach, kieliszkach, misach, ale też beczkach czy z użyciem rur PCV.
W skład zespołu Remont Pomp wchodzą: Magdalena Spaleniak, Wojciech Birtus, Sebastian Włodarek, Jacek Cieślicki, Jan Skiba, Miriam Porębska, Jarosław Marciszewski, Asia Świeczkowska.
Z jazzmanem saksofonistą Mikołajem Trzaską zespół Remont Pomp współpracuje od wielu lat. Wydali wspólnie dwa albumy studyjne i zagrali też kilkadziesiąt koncertów w Polsce, ale też Izraelu, Niemczech, Słowacji, Szkocji. Mają za sobą trasę koncertową w Australii.
Koncert Remontu Pomp w piątek
Tym razem zagrają dla nas w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia 2 w Nowym Porcie (ul. Strajku Dokerów), w miejscu, które przykłada dużą wagę do dostępności organizowanych tu wydarzeń dla jak najszerszej grupy osób - jest dostępne dla osób w spektrum autyzmu oraz dla osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Przy kasach biletowych można bezpłatnie wypożyczyć słuchawki wyciszające, jest też możliwość połączenia sią z tłumaczem polskiego języka migowego online. W budynku znajduje się pokój wyciszenia, pętla indukcyjna w kasie biletowej, w informacji i sali kinowej. Do budynku można wejść z psem przewodnikiem.
Koncert planowany jest w piątek, 30 września, na podwórku przed siedzibą instytucji, w godz. 18.30 do 20.
Czym jest Festiwal Kultury Bez Barier?
Festiwal Kultury Bez Barier to święto kultury dostępnej dla wszystkich i najbardziej otwarte wydarzenie w kraju. To wydarzenie, które integruje polskie społeczeństwo i otwiera na potrzeby osób często wykluczanych z codziennego życia społecznego i kulturalnego.
W programie są spektakle, pokazy filmowe, wystawy, spacery, spotkania i warsztaty, udostępnione za pomocą napisów dla niesłyszących, tłumaczenia na polski język migowy, audiodeskrypcji, pętli indukcyjnej, materiałów do dotykania czy pomocy festiwalowych asystentów. Wiele propozycji odpowiada na potrzeby uczestników w spektrum autyzmu.
Kto organizuje Festiwal Kultury Bez Barier?
Wydarzenie organizuje Stowarzyszenie Kultury bez Barier z Warszawy, a jego pomysłodawczynią jest - wymyśliła je 10 lat temu - Anna Żórawska, prezeska Stowarzyszenia KBB, która wraz ze współpracownikami Nataszą Czapską i Robertem Więckowskim, zgłosiła się o pomoc do Biura Kultury Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy. Początkowo tylko warszawska inicjatywa, zaczęła się rozrastać. W tym roku obejmuje już 12 miast, część wydarzeń jest udostępniana w internecie.
- Zaczynaliśmy od 50 wydarzeń, a dzisiaj mamy ich ponad 230 i prawie 70 partnerów - wspominała podczas konferencji festiwalowej Anna Żórawska. - Udało nam się przekonać również takich partnerów, jak Disney Polska, i od 2017 roku, w ramach festiwalu, nagrywaliśmy teledyski w języku migowym z głuchymi dziećmi, żeby miały też swoją premierę właśnie na tym festiwalu. Trzy lata temu postanowiliśmy zaprosić, po raz pierwszy świadomie, grupy osób z niepełnosprawnością intelektualną i ze spektrum autyzmu. To było dla nas nowe doświadczenie.
Czym jest kultura dostępna?
- Kultura dostępna to przede wszystkim kultura wrażliwa - tłumaczył podczas konferencji festiwalowej Artur Jóźwik, dyrektor Biura Kultury m.st. Warszawy. - Rodzaj otwartej postawy na potrzeby bardzo dużych grup odbiorców. Gdyby zastanowić się, jak powinna brzmieć definicja kultury dostępnej, to powiedziałbym, że to jest stan umysłu, bo cały czas trzeba myśleć o tym, co poprawić. 10 lat temu koncentrowaliśmy się na podstawach: wyzwaniach architektonicznych, podjazdach, pętlach indukcyjnych, a teraz zastanawiamy się, z jakimi barierami spotykają się pozostałe grupy odbiorców, które chcą uczestniczyć w kulturze. Są to bariery percepcyjne, językowe i wciąż odkrywamy nowe.
Bo dostępność kultury przejawia się również w bezpiecznym powrocie do domu, czyli dobrze zorganizowanej sieci komunikacji miejskiej, aby mieszkańcy z odległych dzielnic mogli bezpiecznie sprawnie dojechać na miejsce, a potem wrócić do domu.
W Warszawie festiwal od lat współorganizowany jest z Teatrem Ochota.
- Uczymy się siebie nawzajem - potwierdza Joanna Nawrocka, dyrektorka Teatru Ochoty w Warszawie. - Uczymy się swych ograniczeń. Poszerzamy wciąż naszą wiedzę i wrażliwość. Mam poczucie, że w tym leży klucz. W dostrzeżeniu tego, że nie wszyscy patrzą na świat tak, jak ja. Uczymy się też każdy sami siebie, bo odkrywamy, że w miarę upływu lat, nasze własne ograniczenia narastają.
