Gdańszczanie pożegnali Jana Pawła II

Przez ostatnie dni w wielu miejscach Gdańska odbywały się uroczystości upamiętniające postać i dokonania Ojca Świętego Jana Pawła II. Gdańszczanie wiedząc, że nie ma solidarności bez miłości, dawali jej wyraz poprzez udział w spotkaniach modlitewnych i mszach świętych, organizowanych na terenie całego miasta.

Tysiące ludzi uczestniczyło we mszach świętych i modlitwach odprawianych codziennie o godz. 21.00 na placu Solidarności, nieopodal Stoczni Gdańskiej - symbolicznego miejsca, tak mocno związanego z postacią Jana Pawła II. W dniu pogrzebu Papieża, w uroczystościach w Katedrze Oliwskiej i przy Pomniku Poległych Stoczniowców, mimo ulewnego deszczu, mieszkańcy naszego miasta na specjalnie ustawionych telebimach, śledzili w zadumie przebieg ceremonii w Watykanie. Nie zabrakło gdańszczan na Placu Świętego Piotra, tak w dniach poprzedzających ceremonię pogrzebową, jak i w dzień pogrzebu Ojca Świętego. Jednym z nich był zastępca prezydenta Gdańska, Szczepan Lewna.

Na czas żałoby na budynkach administracji samorządowej, opuszczono do połowy masztu flagi Polski i Gdańska. Wywieszono także, ozdobione żałobnym kirem, flagi polskie i watykańskie wzdłuż najważniejszych arterii komunikacyjnych. W czasie trwania żałoby nie funkcjonowały kina, dyskoteki i teatry. Podczas ceremonii pogrzebowej gdańskie sklepy, punkty usługowe i targowiska, pozostawały zamknięte.

Te zewnętrzne oznaki żałoby, podkreślały jedynie dojmujący ból i poczucie pustki, które stały się udziałem setek tysięcy mieszkańców Gdańska. Pozostała nam pamięć o tych wspaniałych dniach, gdy Jan Paweł II był z nami. Nigdy nie zapomnimy tego, że dzięki Niemu przestaliśmy się lękać i przekroczyliśmy próg nadziei.


Z zastępcą prezydenta Gdańska Szczepanem Lewną rozmawia Michał Brandt
Michał Brandt: Jak wspomina Pan swoją podróż do Rzymu na uroczystości pogrzebowe?
Szczepan Lewna: Nie będę ukrywał - podróż była wyczerpująca i trwała w sumie 52 godziny, od momentu wyjazdu z Gdańska do powrotu. Ale nie mam wątpliwości - cały ten trud i niedogodności były tego warte. Cieszę się, że tam byłem.
MB: A jakie są pana wrażenia z przebiegu samej ceremonii?
SL: To było dla mnie, i z pewnością dla innych uczestników, niezapomnianym przeżyciem. Udało mi się dotrzeć w bezpośrednie sąsiedztwo placu Św. Piotra. Stanąłem przed dużym telebimem, dzięki któremu można było śledzić uroczystości. To, co rzucało się w oczy od pierwszego momentu, to obecność bardzo wielu młodych ludzi. W tłumie słyszałem oprócz języka polskiego i włoskiego, także hiszpański, chorwacki czy francuski. Widziałem bardzo wiele flag narodowych różnych państw. Widać było, że ci wszyscy ludzie przybyli tak tłumnie, by pożegnać kogoś wyjątkowego. Kogoś otaczanego szacunkiem, kto odgrywał w ich życiu znaczącą rolę. Świadczy o tym fakt, że po zakończeniu uroczystości wszyscy trwali na swoich miejscach. Czułem, że żegnamy człowieka, który odmienił oblicze tej ziemi. Zmiany, do których Jan Paweł II się przyczynił, są zdumiewające i zaszły w krótkim okresie czasu. Dzięki temu dostrzegły to miliony ludzi na całym świecie.
MB: Czy był jakiś moment, który zapadł szczególnie w pana pamięci?
SL: Cóż, chyba podobnie jak na wielu innych ludziach, największe wrażenie zrobił na mnie Ewangeliarz spoczywający na trumnie papieża. W momencie zakończenia homilii przez kardynała Ratzingera, podmuch wiatru zamknął jego stronice. Tym samym zamknięta została również cała epoka, której symbolem na zawsze pozostanie Ojciec Święty.

Fot. Kosycarz Foto Press