Od czasów średniowiecza, kiedy zaczęto budować konstrukcje ceglano-kamienne na terenie Głównego Miasta w Gdańsku, wykształciła się specyficzna dla miast hanzeatyckich forma wąskiego domu mieszczańskiego, o trzytraktowej frontowej części mieszkalnej z przestronną sienią, posiadającą schody prowadzące do antresoli, gdzie znajdował się zwykle kantor kupiecki. Budynek frontowy był zazwyczaj czterokondygnacyjny, z ostatnim piętrem umieszczonym wewnątrz stromego dachu. Dom był podpiwniczony z przedprożem, pod którym znajdował się magazyn towarów lub sklep. Środkową część nieruchomości stanowił mały dziedziniec z łącznikiem do tylnej, z reguły dwu lub trzykondygnacyjnej, części gospodarczej. Dwa takie domy połączone tyłami oficyn wypełniały głębokość kwartału zabudowy. Mniej zamożni patrycjusze budowali kamienice o węższej, niż standardowa, szerokości frontu z dwoma oknami. Klasyczny front umożliwiał wykonanie trzech okien, a na parterze dwóch z portalem w środku. Tak wykształcona forma kamienicy mieszczańskiej przetrwała do drugiej wojny światowej, niezależnie od zmian w stylach architektonicznych i stanowi do dzisiaj swoisty ukryty kanon, utożsamiany z Gdańskiem.
Dlaczego obecnie warto zastanawiać się nad „nową twarzą” gdańskiej kamienicy? Miasto Gdańsk świadome tradycji, pragnące przywrócić dawny blask historycznym dzielnicom, a w szczególności Głównemu Miastu, będącemu obecnie centrum turystycznym, podjęło działania zmierzające do zakończenia jego odbudowy. Prace te nazwano drugim etapem odbudowy Głównego Miasta. Sporządzono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który określa parametry urbanistyczne dla nowej zabudowy zgodnie z przesłankami historycznymi. Konkurs ma za zadanie znaleźć antidotum na swoiste „zubożenie stylistyczne” nowo budowanych kamienic.
W latach pięćdziesiątych XX wieku, w czasie pierwszego etapu odbudowy, ze względów oszczędnościowych i przyjęcia założenia, że Główne Miasto ma zostać odbudowane w stylu renesansowym, z paroma tylko gotyckimi wtrąceniami, zrekonstruowano jedynie część elewacji. Obecny konkurs został zorganizowany w 103 rocznicę konkursu na fasadę, zorganizowanego w roku 1902. Wówczas został on rozpisany wśród niemieckich architektów, by uzyskać wskazówki, jak powinny wyglądać nowe budynki, zaplanowane na terenach po rozebranych fortyfikacjach.
Wybrane prace konkursowe z 1902 roku.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Maciej Turnowiecki
Harmonogram konkursu „Gdańska kamieniczka XXI wieku”
Skład Sądu Konkursowego
Statystyka
|
SEMINARIUM GDAŃSKA KAMIENICZKA XXI WIEKU
12 marca 2005 r.
Dwór Artusa, ul. Długi Targ 43/44
12 marca 2005 r.
Dwór Artusa, ul. Długi Targ 43/44
| 9.00 - 11.00 | konkurs - otwarcie dyskusji przez W. Bielawskiego zastępcę prezydenta Gdańska, ogłoszenie wyników konkursu, identyfikacja prac, ogłoszenie nazwisk zwycięzców |
| 11.00 - 11.45 | przerwa na kawę, oglądanie prac |
| 11.45 - 12.05 | referat (20 min) - „Gdańska kamienica mieszczańska - obraz idealny i rzeczywistość”.-Ewa Barylewska - Szymańska, Wojciech Szymański |
| 12.05 - 12.25 | referat (20 min) - „Funkcjonalno-przestrzenny aspekt kamienicy gdańskiej” -Artur Kostarczyk |
| 12.25 - 12.45 | referat (20 min) - „Przesłanie teorii architektury dla kamieniczki gdańskiej XXI wieku” - Prof. Maciej Złowodzki |
| 12.45 - 13.15 | przerwa na kawę |
| 13.15 - 13.35 | referat (20 min) - „Kod kamienicy gdańskiej” - Jacek Dominiczak, Monika Zawadzka |
| 13.35 - 13.55 | referat (20 min) - „Bremen Townhouse” - prof. J.C. Kirschenmann |
| 13.55 - 14.15 | referat (20 min) - wykład - prof. F. Verheijen |
| 14.15 | początek dyskusji |




























