Liczby
Ilość spektakli zagranych w ciągu roku: 300
Ilość widzów: 54 973
Ilość premier: 5
Ilość spektakli zagranych poza siedzibą: 14
Średnia frekwencja: 83,3%
Działalność
Miejski Teatr Miniatura w 2013 roku zrealizował 5 premier. W tym trzy dla dzieci: „Fahrenheit” na podstawie nagradzanej książki „Ciepło-zimno. Zagadka Fahrenheita” Anny Czerwińskiej-Rydel w reżyserii Michała Derlatki (od 7 lat), „Brzydkie kaczątko” na podstawie baśni J. Ch. Andersena w reżyserii Romualda Wiczy-Pokojskiego (od 5 lat) i „Kamienica” na podstawie książki Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel w reżyserii Ewy Piotrowskiej (od 10 lat) oraz dwie dla młodzieży i dorosłych na nowo otwartej Sali Prób: „Poobiednie igraszki” na podstawie sztuki Romy Mahieu w reżyserii Jacka Gierczaka oraz muzyczna „Karakonia. Pieśni według Schulza” z inspiracji „Sklepami cynamonowymi” Brunona Schulza w inscenizacji Edyty Janusz-Ehrlich z muzyką Marcina Kulwasa. Pokazom obu spektakli dla młodzieży i dorosłych prezentowanym w tygodniu w godzinach porannych towarzyszą dodatkowe spotkania służące pogłębieniu edukacyjnego wymiaru przedstawień: po „Poobiednich igraszkach” odbywają się warsztaty poświęcone tematowi ról w grupie i agresji, a „Karakonii” towarzyszy wykład dr. Piotra Millatiego z UG przybliżający życie i twórczość Brunona Schulza.
Miniatura kontynuowała cieszące się ogromną popularnością warsztaty rodzinne „Emocje od Z do A” w tym roku wsparte przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Promocja czytelnictwa”. Wybrane spotkania były również prezentowane podczas festiwalu Literacki Sopot w sierpniu 2013 roku. Również w sierpniu odbyły się w teatrze po raz drugi dwutygodniowe letnie warsztaty w ramach ogólnopolskiego programu „Lato w teatrze” Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, dofinansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odbyły się też inne wydarzenia towarzyszące regularnemu repertuarowi teatru: „Urodziny Fahrenheita”, „Dzień Dziecka w Teatrze Miniatura”, „Schulz. Inspiracje”.
1 czerwcu 2013 teatr rozpoczął realizację dwuletniego projektu kulturalno-artystycznego „Blue Planet” finansowanego ze środków EOG, w ramach którego powstanie przedstawienie na podstawie znakomitej książki „The Story of the Blue Planet” islandzkiego autora Andriego Snaer Magnasona w reżyserii Erlinga Johannessona z muzyką zespołu múm. W ramach projektu odbyły się dwie wizyty studyjne: w czerwcu część zespołu Miniatury pojechała na Islandię, a w październiku teatr gościł islandzkich artystów w Gdańsku.
Miniatura prezentowała swoje spektakle w Polsce – zarówno w regionie (Sopot, Tczew, Pruszcz, Elbląg), jak i poza (XXXI Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Jeleniej Górze, I Festiwal Małych Prapremier w Wałbrzychu) – oraz zagranicą (Międzynarodowy Festiwal Teatralny Biała Wieża w Brześciu na Białorusi).
Teatr również współpracował z lokalnymi partnerami przy organizacji przedsięwzięć kulturalnych: II Gdański Festiwal Impro „Podaj wiosło”, Festiwal Kultury Żydowskiej Zbliżenia, Grassomania, XV Ogólnopolski Festiwal Sztuk Autorskich i Adaptacji Windowisko, mikołajkowy koncert charytatywny „Uśmiech pod choinkę”, „Wrzeszcz cały dzień” w ramach Europejskiej Nocy Muzeów, „Ogarnij Ogarną”. Wspólnie z warszawskim Stowarzyszeniem Pedagogów Teatru realizował projekt „Teatralne Spięcie” dla nauczycieli z regionu pomorskiego. Gościł też u siebie Fundację Wspólnota Gdańska z dwoma wydarzeniami (Wręczenie nagród Koryfeuszy Gdańskich Lwiątek, Inauguracja nowego roku Akademii Gdańskich Lwiątek), Gdański Ośrodek Kultury Fizycznej (Gala Sportu), Szkołę Podstawową nr 17 w Gdańsku (XVII Wojewódzki Konkurs Amatorskich Zespołów Teatralnych Uczniów Szkół Podstawowych), Teatr 21 z Warszawy (spektakl z udziałem osób niepełnosprawnych „Ja jestem ja” w reż. Justyny Sobczyk), gdański oddział IPN (Spektakl historyczny „Pamięci generała Nila”).
Oddźwięk medialny
Wszystkie premiery zdobyły dobre lub bardzo dobre oceny dziennikarzy zarówno lokalnych (trojmiasto.pl, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, „Dziennik Bałtycki”, „Gazeta Świętojańska”), jak i branżowych mediów („Teatr”, „Teatralia”, teatralny.pl, qlturka).
W marcu 2013 roku Miniatura otrzymała główną nagrodę w kategorii „Organizator” w plebiscycie „Gazety Wyborczej Trójmiasto” „Kulturalny Sztorm Roku 2012”. „Za zmiany, jakie dokonały się w tej instytucji w ciągu ostatniego roku, wprowadzenie do repertuaru adaptacji współczesnej, wartościowej literatury dla dzieci (spektakle „Tajemnica diamentów” i „Tajemnica kina”, kolejne części serialu kryminalnego według bestsellerowych książek Szweda Martina Widmarka oraz spektakl „Baltic. Pies na krze” oparty na faktach) oraz za dialog z młodym widzem i poruszanie ważnych dla niego tematów. Scena zainaugurowała także cykl warsztatów rodzinnych Emocje od A do Z oraz szerzej otworzyła się na wydarzenia we Wrzeszczu, goszcząc m.in. performance zeszłorocznej Grassomanii.”
Teatr został zauważony w podsumowaniu sezonu 2012/2013 w jednym z najważniejszych czasopism branżowych – miesięczniku „Teatr” (nr 9/2013). Pisze Jarosław Zalesiński:
„Czasem lokalne nagrody teatralne okazują się wcale dobrym odbiciem rzeczywistości. A w każdym razie – da się to powiedzieć o nagrodach teatralnych prezydenta Gdańska i marszałka województwa pomorskiego za 2012 rok.
Po raz pierwszy od wielu lat na liście nagrodzonych znalazły się spektakle gdańskiego Teatru Miniatura, sceny, owszem, z wielkimi tradycjami, ale skromniejszym dniem dzisiejszym. Sezon 2012/2013 był pierwszym od początku do końca zaplanowanym przez nowego dyrektora teatru Romualda Wiczę-Pokojskiego. Pokojski odświeżył Miniaturę na dwa sposoby. Po pierwsze zaproponował chwytliwy repertuar, czego najlepszym przykładem jest wprowadzenie na afisz sztuki „Baltic. Pies na krze”, opowiadającej losy najsłynniejszego psa w Polsce, żeglującego niegdyś na krze po Wiśle. Po drugie zaś – Pokojski zaczął, z dobrym rezultatem, zapraszać twórców, którzy do teatru lalkowego wnoszą nowe myślenie. Tu najlepszym przykładem jest przedstawienie „Fahrenheit” Michała Derlatki, działające na wyobraźnię widowisko, w którym przemieniające się, niezwykłe lalki stają się najważniejszym motorem akcji.
Co ciekawe, przykład Miniatury okazał się zaraźliwy dla innych trójmiejskich teatrów, które zaczęły wystawiać widowiska dla dzieci, przez wiele ostatnich sezonów niesłusznie nieobecne na tych scenach.”
W mediach lokalnych rok 2013 został podsumowany tak:
Trójmiasto.pl w artykule „Kulturalna osobowość, wpadka i wydarzenie 2013. Podsumowanie”
Warto jednak dostrzec pracę Romualda Wiczy-Pokojskiego w Teatrze Miniatura. Po pierwsze: konsekwentnie prowadzi teatr dla młodego widza na ogólnopolskim poziomie co coraz częściej dostrzegane jest również poza Trójmiastem. Po drugie: w zróżnicowanym repertuarze umiejętnie łączy klasykę z nowościami i tematami (oraz twórcami) lokalnymi. Wielkim atutem Pokojskiego jest jednak umiejętność zjednywania sobie ludzi – coraz chętniej zagląda do teatru młodzież gimnazjalna i licealna. Zaś aktorzy Miniatury przekonali się, że mogą podejmować nowe wyzwania i coraz śmielej z tego korzystają. (Łukasz Rudziński)
„Teatralia” w artykule „Trójmiejskie zagłębie teatralne”
Trójmiasto pod względem teatralnym trzyma się całkiem nieźle. Wiodącemu pod względem ilości premier Teatrowi Wybrzeże idzie w sukurs choćby Teatr Miniatura, który w tym roku zrewolucjonizował swoją scenę świetnie dobranym materiałem dramatycznym i pasmem sukcesów, na które złożył się trud aktorów i scenografów. (Anna Kołodziejska)
„Gazeta Świętojańska” w artykule „Witajcie w ciężkich czasach. Podsumowanie teatralnego roku 2013”
Kolejny rok poszukiwań gatunkowych i tematycznych oraz otwierania przestrzeni twórczej dla zespołu przyniósł bardzo różnorodny plon. Jacek Gierczak wyreżyserował skierowane do młodzieżowego widza „Poobiednie igraszki”, a Edyta Janusz-Ehrlich po raz kolejny wybrała się w podróż do Schulzlandii w „Karakonii”. Niebanalnie na wyobraźnię dzieci w różnym wieku wpłynęły z pewnością: „Brzydkie kaczątko”, „Fahrenheit” i „Kamienica”. Na konto Miniatury można też w dużej części zapisać Radunicę, najciekawszy koncept teatralny roku. Nie wszystkie propozycje satysfakcjonowały, ale odwaga w podejmowaniu wyzwań przez dyrektora Romualda Wiczę-Pokojskiego sprawiła, że terytorium przy ulicy Grunwaldzkiej staje się na dobre miejscem ambitnych poszukiwań artystycznych. Bez cienia ryzyka i z przyjemnością można stwierdzić, że to już nie tylko propozycja dla dzieci, to po prostu coraz ciekawszy teatr, czyli Nowa Miniatura. Składają się na to także liczne propozycje edukacyjne i okołoteatralne oraz nowoczesne myślenie o zarządzanej instytucji, co zdecydowanie nie jest, niestety, normą w instytucjach kultury naszego regionu. Jak żaden z innych teatrów Miniatura szuka lokalnych tematów i bohaterów oraz zaprasza do współpracy artystów z regionu. (Piotr Wyszomirski, Katarzyna Wysocka)
