PORTAL MIASTA GDAŃSKA

Matthias Gotthilf Löschin

Matthias Gotthilf Löschin
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
raport 2006
Urodził się w Gdańsku 24 lutego 1790 roku. Uczęszczał do szkół przy kościele Św. Piotra i Pawła, a od 1805 r. do Gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W 1809 r. rozpoczął studia teologiczne w Królewcu uprawniające do pracy pedagogicznej.

W 1812 r. odbył podróż do Turyngii, odwiedzając w Weimarze J.W. Goethego. Następnie był prywatnym nauczycielem w Gdańsku. Po egzaminie państwowym w Królewcu w 1815 r., został kierownikiem i nauczycielem szkoły przy kościele św. Barbary w Gdańsku. Po przekształceniu w 1824 r. szkoły św. Jana w wyższą szkołę obywatelską dla chłopców, został jej dyrektorem, pełniąc tę funkcję do przejścia na emeryturę w dniu 20 marca 1866 r. Mieściła się ona początkowo przy ul. Straganiarskiej 19, a od 1848 r. przy ul. Św. Ducha 11 /dziś numer 55/. W 1860 r. uzyskała prawa średniej szkoły realnej z siedmioletnim, potem dziewięcioletnim okresem nauczania. Od 1870 r. dawała absolwentom prawo do wyższych studiów technicznych i przyrodniczych.

M.G. Löschin obok pracy pedagogicznej wiele czasu poświęcał działalności naukowej i literackiej. W latach 1815-1816 wydawał założone przez siebie czasopismo literackie "Gedana" oraz publikował prace z historii Gdańska: w latach 1822-1823 nowatorską dwutomową historię miasta, trzy tomy przyczynków do jego historii /1837 r./, przewodnik po Gdańsku i okolicy /1828, potem wznowienia/, wykaz gdańskich burmistrzów począwszy od XIV wieku /1868/. W pracach wykorzystywał źródła przechowywane w archiwum miejskim i Bibliotece Miejskiej, dziś często zaginione. Jednocześnie od 1829 do 1863 r. był etatowym bibliotekarzem Biblioteki Miejskiej zajmującej lokum w kościele św. Jakuba.

Był też wieloletnim członkiem Rady Miejskiej i inicjatorem założenia w 1838 r. pierwszego w mieści publicznego przedszkola przy ul. Łagiewniki na Starym Mieście. Uważa się M.G.Löschina za najwybitniejszego intelektualistę dziewiętnastowiecznego Gdańska. 5 grudnia 1865 r. w pięćdziesięciolecie pracy zawodowej, za wybitne osiągnięcia na niwie oświaty, nauki i kultury Rada Miasta przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Gdańska. Zmarł 31 stycznia 1868 r., pochowany został w obecności rodziny i wielu przyjaciół na ewangelickim cmentarzu oruńskim obok grobu rodziców.


opracował: dr Mirosław Gliński