Surrealistyczna, zmyślona opowieść w asyście całkiem prawdziwych wierszy to próba przyjrzenia się poetce, tak jak sama by tego chciała. Bez nadęcia, emfazy i sztucznej powagi.
Jest 3 października 1996, Dom Pracy Twórczej „Astoria”, Zakopane. Wisława Szymborska sama w pokoju, niczego nie podejrzewając, pisze wiersz. Dzwoni telefon. Pojawia się Kot. Poetka rozmawia z nim, ignorując natarczywy telefon. W końcu odbiera. Słucha, odkłada słuchawkę. (Dostała Nobla). Zamknięta w pokoju musi zmierzyć się z werdyktem, z przeznaczeniem, sławą i nieśmiertelnością. Ale Nobel to tylko pretekst do opowiedzenia czegoś więcej. O myślach Szymborskiej, uczuciach, pragnieniach, marzeniach, przyszłości i przeszłości. Pojawiają się postaci realne i nierealne. Student, w którym się kochała jako mała dziewczynka i opisała w wierszu „Śmiech”. Jest Kornel Filipowicz, Adam Włodek, Bohun, Andrzej Gołota, Nieujawniony Podmiot Liryczny z dość dziwną misją, no i powracający ciągle Kot.
Po spektaklu odbędzie się spotkanie z artystami, które poprowadzi Joanna Lisiewicz – doktor nauk humanistycznych, autorka książki "Milczenie w teatrze Samuela Becketta i Tadeusza Różewicza", współautorka wstępu krytycznego do Wierszy ostatnich Tadeusza Różewicza; literaturoznawczyni, teatrolożka; członkini Zespołu Badań nad Twórczością Samuela Becketta na wydziale Anglistyki i Amerykanistyki Uniwersytetu Gdańskiego; publikuje w miesięczniku "Teatr" oraz kwartalniku "Tekstualia".
