„Spuścizna” to w powszechnym rozumieniu coś, co zostaje w spadku po kimś. Archiwista powie, że spuścizna, to materiały wytworzone w toku i w związku z życiem i działalnością osoby lub osób, dokumentujące główne kierunki życia, pracy i zainteresowań. Zbiory te łączą w sobie właściwości archiwum, biblioteki i muzeum. Przekazywanie ich instytucjom jest dowodem zaufania ofiarodawców, dla których nierzadko są to cenne i sentymentalne pamiątki rodzinne oraz wyrazem ich potrzeby ocalenia spuścizny dla następnych pokoleń. Chcemy zwrócić uwagę na wyjątkowość tych kolekcji oraz prześledzić ich losy – od momentu przekazania, poprzez opracowanie aż do publicznego udostępniania.
Jakie kolekcje prywatne kryją się magazynach bibliotecznych, archiwalnych i muzealnych? Z jakimi problemami borykamy się w codziennej pracy z kolekcjami prywatnymi? Czy prawdą jest, że zmienią się standardy opracowania spuścizn archiwalnych? Jakimi kryteriami kierują się bibliotekarze, przyjmując księgozbiory prywatne? Czy udostępniając kolekcje osobiste w przestrzeni internetowej, ogranicza nas prawo autorskie? Jak bezpiecznie udostępniać i rozpowszechniać informacje na temat spuścizn? Czy pamiątki osób żyjących to spuścizna? Czy digitalizacja przeznaczona jest tylko dla dokumentów piśmienniczych? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć podczas konferencji naukowej, która odbędzie się w dniach 7–8 grudnia 2023 w Bibliotece Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.
Każde wystąpienie będzie trwać 20 minut.
W drugim dniu konferencji odbędą się warsztaty z digitalizacji, które poprowadzi dla prelegentów firma Digital Center.
