Wystawiona w Paryżu 28 czerwca 1841 w Królewskiej Akademii Muzyki (Operze Paryskiej) Giselle inspirowana jest tradycyjnym motywem miłości silniejszej niż śmierć, który sięga do mitu o Orfeuszu i Eurydyce. Dzieło z muzyką Adolphe Adama jest klasycznym baletem, spotykającym się z nieustannym zachwytem publiczności. Sam Czajkowski, wielki symfonik i twórca również muzyki baletowej, określał Giselle jako „poetycką, muzyczną i choreograficzną perełkę”. Historia, w której splatają się dwie równoważące się miłości, do mężczyzny za życia i do tańca pod postacią wili, doskonale odzwierciedla romantyczne idee. O ich sile świadczy niesłabnące zainteresowanie Giselle i światem wił.
Giselle Opery Bałtyckiej to dzieło naszych czasów. Osadzona w nadmorskiej scenerii historia ukazuje wszystkie romantyczne założenia, a realizatorzy pokazują, że są to założenia nieobce również współcześnie. Kelnerka Giselle ulega urokowi przystojnego Alberta, który nad morze przyjechał się zabawić. Kiedy jednak dziewczyna odkrywa, że chłopak jest zaręczony, w dodatku z warszawską celebrytką, czuje się oszukana i wykorzystana, w efekcie zaś topi się w morskiej toni. Kim są kaszubskie wodnice? Czy tańcem można uzyskać wybaczenie? I co symbolizuje dzika róża? Odpowiedzi na te i inne pytania odnaleźć można w gdańskiej realizacji Giselle.
Akt I spektaklu, przygotowany przez Emila Wesołowskiego, to wersja uwspółcześniona.
Akt II przygotowali Wojciech Warszawski i Izabela Sokołowska-Boulton w oparciu o oryginalną choreografię Jeana Coralliego i Jules’a Perrota.
W spektaklu występują uczennice Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku, których przygotowali do spektakli pedagodzy Szkoły.
