Na najbliższy wykład „Kształtów w strefach znaczeń” zapraszamy już 14 kwietnia o godz. 19.00 do sieni IKM. Spotkanie będzie konfrontacją trojga wybitnych artystów – Anny Jarnuszkiewicz, Krystiana Jarnuszkiewicza oraz Sławomira Lipnickiego i skupione wokół tematyki struktur przestrzennych międzynarodowego modernizmu. Wykład poprowadzi dr Dorota Grubba-Thiede z Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata. Wstęp wolny.
Krystian Jarnuszkiewicz dyplom Dot Formy Otwartej Oskara Hansena 1959
- Podczas spotkania zapoznamy się pracami trojga niezwykłych, artystów myślicieli różnych pokoleń o randze międzynarodowej. Krystiana Jarnuszkiewicza, (który w programie pracowni rzeźby na warszawskiej ASP zmagał się z interdyscyplinarnymi ideami modernizmu), z jego żoną Anną Jarnuszkiewicz, (z którą opracowali i zrealizowali liczne projekty w tkankach nowoczesnych miast) oraz z Sławomirem Lipnickim (autorem „czujących” instalacji i działań w strukturach urbanistyczno-ludzkich, społecznych). Ich odrębne, nieobojętne wobec natury ożywionej i nieożywionej, pełne uważności prace, trwałe bądź efemeryczne, okazują się niezapomniane, odmieniające uczucia i światopoglądy odbiorców – mówi Dorota Grubba-Thiede.
Spotkanie będzie także krążyć wokół postaci Oskara Hansena, polskiego architekta, malarza i rzeźbiarza, który zmarł w 2005 roku.
Lipnicki Slawomir Ikari 2001a
- Oskar Hansen przedkładał wartość życia na ziemi nad wartością przedmiotu oraz wartość poznawania nad posiadaniem, postulował też uważność w przyglądaniu się zmiętej kartce papieru, w odkrywaniu nowych „linii papilarnych”, które wyodrębniają się w procesach niszczenia - kontynuuje Grubba-Thiede.
We wstępie do wykładu kuratorka cyklu odniesie się do innych, niekiedy partycypacyjnych działania wybranych artystów współczesnych, związanych z problematyką spotkania. Obok Krystiana Jarnuszkiewicza i Anny Jarnuszkiewicz oraz Sławomira Lipnickiego będą to m.in.: Stanisław Zamecznik, Nicolas Grospierre, Jan Berdyszak, Antoni Starczewski, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Andrzej Wojciechowski, Julita Wójcik, Sylwia Jakubowska, Ursula von Rydingsvard, Monika Sosnowska, Robert Rumas.
Anna Jarnuszkiewicz ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Eugeniusza Gepperta. W latach 1960-72 jako scenograf, zrealizowała dla Teatru Telewizji Polskiej przedstawienia: „Skąpiec” Moliera, „Żałoba przystoi Elektrze” O’Neilla, „Skowronek” Anouiha, „Bracia Karamazow” Dostojewskiego, „Kartoteka” Różewicza. W twórczości Anny Jarnuszkiewicz przestrzeń jest wartością poszukiwaną we wszystkich warsztatach, które uprawia. Są to przede wszystkim: realizacje otwartych przestrzeniach miast, a także rysunek, rzeźba, scenografia, malarstwo. Jest autorką m.in. rzeźb plenerowych („Siedzący” dla Konina, czy „Iluzjonista), jak i współautorką projektów przeznaczonych do otwartych przestrzeni. W 2000 roku wraz z Krystianem Jarnuszkiewiczem artystka współtworzyła w Górsku założenie przestrzenne, symbolicznie upamiętniające uprowadzenie księdza Jerzego Popiełuszki. Rok wcześniej miasto Warszawa zrealizowało ich nowatorski projekt posadowienia dziewiętnastowiecznego pomnika syrenki na rynku Starego Miasta.
Krystian Jarnuszkiewicz bronił dyplomu na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na temat Kompozycji przestrzennej w sytuacji plenerowej (obszar Kępy Potockiej). Jest wybitnym artystą współczesnym, należącym do fascynujących, a zarazem hermeneutycznych osobowości sztuki współczesnej. Niezwykle cenionym przez całe pokolenia artystów (Wiktor Gutt, Marek Sarełło, Jerzy Mizera, Grzegorz Kowalski, Barbara Falender, Krzysztof M. Bednarski i inn.), także jego uczniów oraz odbiorców sztuki. Twórca, który każdorazowo wypracowuje osobną koncepcję formy, przyjmując za punkt wyjścia obierany sens, powołując formy nowatorskie, eksperymentujące, immanentnie związaną z podejmowanym tematem, niejednokrotnie o niekonwencjonalnie zestawianych materiałach, np. trwałych obok efemerycznych, jak w instalacji AMEN z 2001, eksponowanej w ramach wystawy „Co widzi trupa wyszkolona źrenica” w Zachęcie w 2002, czy w rzeźbie „Dydona” z 1975, zbudowanej z blach miedzianych.
Sławomir Lipnicki doktor nauk o sztuce, artysta i teoretyk kultury, z zamiłowania także filmoznawca, autor wykładów problemowych, adiunkt na na Wydziale Malarstwa ASP w Gdańsku. Jest także twórcą licznych warsztatów partycypacyjnych dla grup ludzi o trudnym statusie społecznego funkcjonowania, na przykład wystawa „Pasja" (2001 - w prezbiterium kościoła św. Trójcy w Gdańsku) była prezentacją efektów cyklicznych, trwających ponad rok ćwiczeń partycypacyjno-aktywizacyjnych, które artysta przeprowadził z grupą osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębszym. Laureat wystaw międzynarodowych, w tym zbiorowych, problemowych i indywidualnych, a także plenerów, sympozjów, konkursów m.in. w Danii, Belgii oraz na Litwie.
Dorota Grubba-Thiede jest historyczką sztuki i rzeźbiarka, zajmuje się działaniami z zakresu badań oraz promocji historii rzeźby współczesnej oraz polskiej sztuki współczesnej, również m.in. projektami merytorycznymi wystaw i ich aranżacją przestrzenną. Doktor nauk humanistycznych z zakresu Nauk o Sztuce. Należy do Polskiego Instytutu Studiów Nad Sztuką Świata. Współpracowała m.in. z Państwową Galerią Sztuki w Sopocie, Muzeum Teatralnym w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutem Adama Mickiewicza.
