- Wiedzieliśmy, że pogorszył się stan zdrowia prof. Karola Modzelewskiego, ale wciąż wierzyliśmy, że będzie z nami w Gdańsku 4 czerwca, jak zapowiadał. Cieszyłam się na to spotkanie, bo nie dane mi było poznać Go osobiście. Dziękujemy Panie Profesorze za świadectwo Twojego życia. Spoczywaj w pokoju! - napisała na wiadomość o jego śmierci Aleksandra Dulkiewicz, prezydent Gdańska.
Karol Modzelewski, rocznik 1937, był jedną z ikon opozycji demokratycznej w czasach PRL. Urodził się w Moskwie, w rodzinie polskich komunistów, w czasie największego nasilenia tzw. wielkiej czystki. W jej wyniku, jego ojca skazano na 8 lat łagrów. Ojczym Karola, Zygmunt Modzelewski, w 1947 roku został ministrem spraw zagranicznych PRL.
Od 1957 roku Karol Modzelewski był członkiem PZPR ale w 1964 roku, wraz z Jackiem Kuroniem, zdecydował się na ruch, za który został skazany na 3 i pół roku więzienia: napisał list otwarty do partii, krytykujący linię polityczną PZPR, za odejście od ideałów socjalizmu. Po wyjściu zaangażował się w protesty studenckie roku 1968 i został za to powtórnie skazany na taką samą karę.
Działalność opozycyjną łączył z działalnością naukową i stał się jednym najwybitniejszych specjalistów historii Średniowiecza. Należał do najbliższych współpracowników prof. Aleksandra Gieysztora. Po zakończeniu odsiadek zrobił doktorat i habilitację. Na tytuł profesorski musiał zaczekać do roku 1990.
W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Był autorem pomysłu przyjęcia przez związek terminu „Solidarność”, wykorzystywanego już w tytule biuletynu strajkowego. Był pierwszym rzecznikiem prasowym związku. Z funkcji tej zrezygnował wiosną 1981 roku, nie zgadzając się ze stanowiskiem władz związku w sprawie tzw. prowokacji bydgoskiej.
13 grudnia 1981 został wraz innymi działaczami Solidarności internowany po zatrzymaniu w sopockim Grand Hotelu. We wrześniu 1982 roku został przeniesiony do aresztu i oskarżony o próbę obalenia ustroju PRL. Wyszedł z więzienia dopiero w sierpniu 1984 roku, jako jeden z ostatnich więźniów politycznych, zwalnianych na mocy amnestii.
W wolnej Polsce sprawował mandat senatora I kadencji, wybranego w województwie wrocławskim z ramienia Komitetu Obywatelskiego. Deklarował się zawsze jako człowiek lewicy. Na początku lat 90. współtworzył Solidarność Pracy, następnie Unię Pracy. Od początku przemian krytykował kształt polskiej transformacji i reform Leszka Balcerowicza.
W połowie lat 90. odsunął się od bieżącej polityki i poświęcając pracy naukowej i publicystyce.
Karol Modzelewski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Orła Białego i Legię Honorową V klasy.
Był autorem m.in. bardzo interesującej książki „Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca”, nagrodzonej wieloma nagrodami (w tym Nike), w której podsumował swoje przemyślenia jako uczestnika i obserwatora najnowszych dziejów Polski.
