Ekspozycja przedstawia jeden z mniej znanych aspektów dziejów półwyspu. Pokazuje tragiczny los przetrzymywanych w tym miejscu polskich jeńców cywilnych. Opowiedzenie tej historii za pomocą artefaktów było możliwe dzięki odkryciom muzealnych archeologów z jesieni ubiegłego roku.
O Westerplatte mówi się głównie w kontekście jego siedmiodniowej, bohaterskiej obrony. Celem nowej wystawy jest przybliżenie i utrwalenie w zbiorowej pamięci mniej znanej historii półwyspu – upamiętnienie polskich więźniów filii obozu Stutthof, którzy znajdowali się tu od września 1939 r. do czerwca 1941 r. Ekspozycja podejmuje temat ich niewolniczej, wyczerpującej pracy, mówi o doświadczeniu głodu, poniżenia i śmierci z rąk niemieckich nadzorców.
Opowieść o ofiarach i sprawcach została skonstruowana z perspektywy interdyscyplinarnego zespołu badawczego – archeologów, historyków, antropologów, kryminologów. Wystawa jest również ostrzeżeniem: każda zbrodnia pozostawia ślad – czy to w pamięci świadków, czy też w ziemi, która przykryła ciała ofiar.
Wystawa składa się z części historycznej i archeologicznej. Prezentuje ponad trzydzieści oryginalnych przedmiotów osobistych, pochodzących z wykopalisk. Ze względu na zawarte w niej obrazy okrucieństwa jest przeznaczona dla osób powyżej 16 roku życia. W trosce o komfort psychiczny zwiedzających rozmieszczenie na ekspozycji treści wrażliwych m.in. artefaktów należących do ofiar, zostało przedstawione na mapie (przed/poprzewodniku), która pozwoli dostosować ich natężenie do osobistej wrażliwości.
