Paulina Stokowska

22.05.2025
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Na zdjęciu twarz kobiety z włosami za ramiona. W tle wyrzeźbione głowy.
fot. Krzysztof Surmacz


Paulina Stokowska

Interdyscyplinarna artystka zajmująca się min.: rzeźbą, instalacją, fotografią, rysunkiem oraz tkaninom. Nawiązuje do obszarów antropologi, psychologii, natury. Inspiruje ją materia – struktura, którą w danym momencie bada. Poszukuje swojej techniki eksperymentując z wieloma materiałami.
Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Absolwentka Kierunku Rzeźba na ASP w Gdańsku. Od 2019 asystentka na Macierzystej Uczelni.
Laureatka konkursów, stypendystka. Wystawiała prace oraz brała udział w wielu wystawach w Polsce, w Czechach i we Włoszech. Brała udział w licznych Festiwalach. Organizatorka warsztatów, współpracuje z renomowanymi ośrodkami Kultury oraz osobami artystycznymi.

Więcej informacji o artystce znajdziesz na stronie oraz w jej mediach społecznościowych.

W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizuje projekt SZEPTY.
Jest to projekt, który mówi o niewidzialności drzew, o tym, że drzewa są pamięcią kolektywną. Szepczą do nas.  Podczas częstych wędrówek po lesie szukam ciekawych form. To zanurzenie się wśród natury, wysłuchanie jej, obserwacja, dokładne oględziny sprowokowały mnie do wypowiedzi artystycznej. Szanuje ich naturalne formy, spękania kory, bruzdy i guzy. Jestem nimi zafascynowana i czuje w nich ogromny potencjał rzeźbiarski. Koi mnie naturalny ład w staro lesie, martwe drzewo, którego składniki z powrotem wracają do gleby, czuje w tym harmonię. Moim założeniem jest upamiętnienie tych struktur i ich form. Chcę stworzyć instalację rzeźbiarską, a jej kolejnym elementem będą fotografowane korony drzew. Fotografia analogowa odzwierciedli tajemniczy i majestatyczny klimat lasu.  Projekt ma wiele warstw oraz mediów. Interdyscyplinarność da mi spójną całość wypowiedzi. Jako artystka chcę pokazać, że inspiracją może być natura, to co niewidzialne, mijane, pomijane. Chcę aby widz znów zaczął zauważać ją. Nauczyć go ponownie zachwytu nad nią.