Marek 'Rogulus' Rogulski
Urodzony w roku 1967 w Gdańsku. W roku 1983 zrealizował pierwsze udokumentowane działania w przestrzeni publicznej. W roku 1986 członek grupy muzycznej Terra Nostra. W 1989 był współtwórcą grupy artystycznej Pampers Maxi, a w kolejnych latach liderem grup: Ziemia Mindel Wurm, Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, OBPW oraz licznych formacji muzycznych (aktualnie współczesna muzyka improwizowana - supramolecular music). W latach 1990 - 1992 był wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Klub Inicjatyw Społecznych – Galerii C 14; Współpracował wówczas z Tot Art-em i Wyspą. Od roku 1992 prowadzi fundację Tysiąc Najjaśniejszych Słońc (TNS), w oparciu o którą powoływał różne niezależne miejsca sztuki i galerie (m.in. galerię Auto da fe, Spichrz 7, Spiż 7, ICS, MuesseuM).
W latach 1992- 1994 był współtwórcą I wiceprezesem fundacji Otwarte Atelier w dawnej Łaźni Miejskiej. Od roku 2017 prowadzi Instytut Cybernetyki Sztuki i MuesseuM w Gdańsku Osowie. W roku 2019 uzyskał tytuł doktora sztuki. Aktualnie pracuje jako adiunkt w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Uprawia sztuki wizualne, performance, steerage, muzykę improwizowaną, projekty badawczo-artystyczne, działalność kuratorską, teoretyczną. Był uczestnikiem ponad stu wystaw zbiorowych i kilkunastu indywidualnych w Polsce i zagranicą. Autor m.in. Projektu Poza Postmodernizm; Projektu Engram i Struktura dyssypatywna, Projektu Art after psycho-sociology; Wielkiego Zderzacza ArtHadronów. Kurator wystaw o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym.
Więcej informacji o artyście znajdziesz na stronie instituteofcyberneticsart, tnsfundacja, tnsart oraz profilu facebook.
W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY Marek Rogulski realizuje projekt, pt: METAMORFICZNA SCENA – EXUBERANT, w Instytucie Cybernetyki Sztuki w Gdańsku Osowie.
Punktem wyjścia dla realizacji wystawy jest refleksja nad procesem formowania i wytwarzania „narzędzi kulturowych” niezbędnych dla formowania współczesnej wypowiedzi artystycznej. Owe „narzędzia” mogą być rozumiane rozmaicie - począwszy od organizacji praktycznych atrybutów wystawowych rozumianych jako swoista „scena” dla prezentacji i działań, poprzez wymiar społeczny owych sytuacji aż po problem wydzielonych jednostek czasu i przestrzeni, który to problem odsyła nas w stronę bardziej ogólnych rozważań w wymiarze tak kosmologicznym jak i filozoficznym. Jest to bowiem pytanie o aktualne urzeczywistnianie człowieczeństwa.
Owa tytułowa „metamorficzna scena” jest zatem odwołaniem się do procesu przeobrażania zachodzącego gwałtownie. Scena – rozumiana może być w wielorakim sensie- jako wydzielona przestrzeń; jako fraza kompozycyjna jednoczącą czas, miejsce i akcję; wreszcie jako jednostka segmentacji utworu dramatycznego. Owa spontaniczna natura aktu twórczego wyraża się ostatnim członem tytułu wystawy. Exuberant oznacza bowiem spontaniczność i żywiołowość. Ludzka perspektywa uczestnictwa wyraża się także więc poprzez performatywny wymiar bezpośredniego doświadczenia ale i poprzez zdolność do kalibrowania rzeczywistości poprzez założenia, które niezbędne są do tego aby mogły powstawać nowe „narzędzia kulturowe”.
Formowanie dzieła jest zatem w pierwszej kolejności formowaniem narzędzi niezbędnych dla jego stworzenia. Jest to swoista „pre-formacja” dzieła sztuki.
