Małgorzata Skotnicka

15.07.2025
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl
Na zdjęciu kobieta patrząca w lewo, oparta o mur, ubrana w czarną bluzkę oraz jasną spódnicę.
fot. Agnieszka Pastuszak - Maksim


Małgorzata Skotnicka
Ukończyła krakowską Akademię Muzyczną pod kierunkiem prof. E. Stefańskiej. W 1995 roku stworzyła w Zespole Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu klasę klawesynu. Jest profesorem zwyczajnym  Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Dwie kadencję pełniła funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalnego. Obecnie  jest kierownikiem Podyplomowego Studium Muzyki Dawnej.
W latach 1996-2010 grała w zespole kameralnym Pro Musica Antiqua. Otrzymała nagrodę  przyznawaną przez Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego Najlepsi z  Najlepszych, odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, Brązowy Krzyż Zasługi oraz liczne nagrody Rektora Akademii Muzycznej w Gdańsku, Dyrektora ZSM oraz Dyrektora CEA. Z jej inicjatywy w 2002 r. powstało Polskie Stowarzyszenie Przyjaciół Muzyki Dawnej, w którym dwie kadencje pełniła funkcję prezesa. Była współorganizatorem dwunastu edycji Festiwalu Muzyki Dawnej ANIMA MUSICA. Od 2010 r. jest wiceprezesem Fundacji Silva Rerum oraz członkiem zespołu Silva Rerum arte, z którym koncertuje w kraju i poza granicami. Nagrała płyty z zespołami Pro Musica Antique oraz Silva Rerum arte wydanymi przez firmę DUX. Dokonała pierwszej w Polsce rejestracji Sonat na flet i klawesyn obligato J. B. Boismortier op. 91 z flecistką Mają Miro. Jest koordynatorem sesji naukowo-artystycznej Sztuka europejskiego baroku.

W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizuję projekt Cembali spezzati czyli dialogujące klawesyny. Termin Cembali spezzati czyli dialogujące klawesyny – zapożyczony jest z włoskiego terminu cori spezzati, odnoszącego się do tzw. polichóralnego szaleństwa, które ogarnęło Europę na przełomie XVI i XVII wieku. W Gdańsku taki sposób muzykowania trafił na podatny grunt, ponieważ pozwolił wypełnić dźwiękiem jedną z najbardziej ekstremalnych przestrzeni średniowiecza - miejską farę NMP. Minimum dwa dialogujące chóry były bowiem ustawione w różnych miejscach kościoła. Poza cori spezzati, mogły dialogować także organy. Wielkie kościoły Gdańska posiadały po dwa instrumenty, a kościół NMP w szczytowym okresie miał ich aż pięcioro. Celem projektu będzie odczytanie monumentalnych dzieł i transkrypcja ich w sposób bardziej intymny i subiektywny na dwa klawesyny. Będzie to pierwszy tego typu projekt w Europie, który nada utworom gdańskich mistrzów nową szatę brzmieniową. Transkrybowane dzieła zostaną zarejestrowane w wybranej przestrzeni współczesnego Gdańska. Do realizacji nagrania zaproszę gdańskiego klawesynistę Maksyma Zajączkiewicza.