fot. Daria Szczygieł dla Polish Art Now
Magdalena Król
Artystka sztuk wizualnych, używająca w swojej pracy medium malarskie oraz ilustracyjne, płynnie łącząc te obszary w swojej praktyce. Tworzy obiekty współzależne, otwierając komunikację pomiędzy obiektem a płótnem.
Finalistka 7. Gdańskiego Biennale Sztuki Gdańskiej Galerii Miejskiej 2023 oraz Stypendiów Kulturalnych Miasta Gdańska. Do roku 2024 była członkinią fundacji Kolonia Artystów oraz w 2021 członkinią wspierającą HALO Kultura Gdynia. Jej prace są wystawiane m.in.: Gdański Teatr Szekspirowski, Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Łodzi oraz Warszawie – Galeria SalonAkademii, ICS Instytut Cybernetyki Sztuki, Fundacja Palma, tuBaza, Gdańska Galeria Miejska, czy na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Opolskiego. Od roku 2017 regularnie bierze udział w wielu wystawach w kraju i za granicą. Rok 2020 zakończyła wystawą w galerii WL4 Mleczny Piotr pod opieką profesora Mariusza Warasa (m-city), po czym 2021r. rozpoczęła interdyscyplinarnym grupowym inauguracyjnym wydarzeniem OPA #01 w Kolonii Dolne Miasto. Projekt ten, będący połączeniem wystawy, działań performatywnych i dyskusji, stanowił punkt wyjścia dla dalszych eksperymentów twórczych artystki w zakresie formy i medium. W tym samym roku zakończyła sezon indywidualną wystawą w Gdańskim Archipelagu Kultury – GAK Plama, pod opieką Agaty Mygi. W 2022r. można było obejrzeć jej prace w Warszawie, Łodzi oraz Gdańsku pod opieką kuratorską Agaty Nowosielskiej. 2023 rozpoczęła grupową wystawą w galerii Zbrojownia Sztuki, prowadzonej przez Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku. Współpracowała również z kuratorką Olgą Mzhelskaya, dr. Markiem Rogulskim oraz Mateuszem Żywickim. Na 2025 rok, ma zaplanowaną pracę nad wystawa indywidualną z kuratorem Natanem Kryszk oraz Markiem Rogalą. Mieszka i pracuje w Gdańsku.
Więcej informacji o artystce znajdziesz na jej stronie oraz w mediach społecznościowych.
W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizuje projekt pod roboczym tytułem "Nieużytki".
W centrach miast coraz częściej pojawiają się dzikie ogrody — nieuprawiane, niekontrolowane przez człowieka przestrzenie, w których samorzutnie rozwija się roślinność. Te ukryte, porzucone fragmenty miejskiej struktury, nierzadko usytuowane na tyłach budynków lub wzdłuż ciągów komunikacyjnych, określane są mianem nieużytków. Choć postrzegane jako tereny zaniedbane i niechciane, odgrywają one istotną rolę ekologiczną. Połączone ze sobą, tworzą tzw. zielone korytarze — ciągłe pasma roślinności, mogące przebiegać przez całe dzielnice i łączyć się z obszarami przyrodniczymi poza granicami miasta.
Przestrzenie tego typu stanowią specyficzną formę miejskich siedlisk przyrodniczych — obszarów rozwijających się niezależnie od ludzkiej ingerencji. Charakteryzują się one dużą różnorodnością biologiczną i pełnią funkcję refugiów dla licznych gatunków roślin i zwierząt. Ich fundamentalną cechą jest spontaniczność procesów przyrodniczych oraz brak celowego zarządzania przez człowieka. Są to zatem tereny samoregulujące się, których wartość ekologiczna wzrasta wraz z ich naturalnym rozwojem. Celem mojego działania jest uczynienie go bardziej zrozumiałym i znaczącym dla współczesnego odbiorcy.
