Kazimierz Nowosielski
Poeta, historyk literatury, eseista, krytyk sztuki. W 1971 r. ukończył polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Po studiach pracował jako nauczyciel w szkole zawodowej, następnie jako asystent w Instytucie Filozofii i Socjologii UG. W 1973 r. został zatrudniony w Zakładzie Literatury Współczesnej na gdańskiej Alma Mater. W 1980 r. obronił doktorat „Doświadczenie biograficzne i powieść chłopska”, kilkanaście lat później uzyskał habilitację, a w 2012 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 2018 r. przeszedł na emeryturę. Wypromował 175 magistrów i 9 doktorów.
Zbiory szkiców i esejów: Ryzyko obecności (1983), Przestrzeń oczekiwania (1993), Troska i czas (2001), Dar zamieszkiwania (2002), Rozróżnianie głosów (2004), Dobrze się spotkać (2008), Galeria (2009), Czytać i pytać (2009), Przez Ojczyznę i dalej… (2015), Pożegnanie z Uniwersytetem (2018), Czułość i ślad (2021).
Poezje: Miejsce na brzegu (1975), Stan skupienia (1977), Dotkliwa obecność (1981), Codzienna zapłata (1983), Wilga i deszcz (1990), Ziarno i wiatr (2003), Kamień dla utrudzonego (2007), Okno od północy (2012), Przykładanie ręki (2015), Jakby spokój (2017), Jestem znacznie bliżej (2021) i inne.
W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizuję projekt: zbór wierszy „Twarzą pod wiatr”. Według moich zamierzeń przygotowywany tom ma być zbiorem poetyckich dociekań i refleksji nad dziesiątkami lat mojego żywota; nad rozmaitymi jego spełnieniami i niedopełnieniami, nad niesioną przezeń nadzieją oraz goryczą porażek. Mają one traktować o tym, czym była i jest
w nim miłość, transcendencja, przemijanie; czym realizacja osobistych oraz wspólnotowych celów i powinności, czym wspólnotowy oraz jednostkowy los. Ważną rolę w przygotowywanym zbiorze mają spełniać odniesienia do tradycji i refleksja nad tym, co się aktualnie
z naszym światem dzieje. Zagadnienie wartości ma w nim pełnić niebagatelną rolę, a to wszystko w odniesieniu do egzystencjalnego konkretu i metafizycznych tęsknot człowieka. Mam nadzieję, że przygotowywana książka nie zawiedzie nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Na zakończenie dodam, iż ważną rolę będzie w niej pełnił Gdańsk i moja ukochana Oliwa.
