Anna Zelmańska - Lipnicka
Historyczka sztuki, autorka filmów i nauczycielka. Absolwentka grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (1997) oraz krytyki artystycznej na ASP w Gdańsku (2016). W 2023 obroniła doktorat „Janusz Strzałecki realistyczny kapista. Tło społeczno-polityczne” w IS PAN w Warszawie.Pisze o artystach przybyłych po 1945 roku na Wybrzeże Gdańskie, m.in.: Marianie Wnuku, Stanisławie Teisseyr’e, Marii Papie Rostkowskiej, Kazimierzu Ostrowskim i Annie Fiszer. Jest autorką artykułów o Franciszku Duszeńce: Nakreślić kształt (2014), Franciszek Duszeńko, uczeń Mariana Wnuka (2016), Ewidencja i digitalizacja spuścizny po artyście rzeźbiarzu Franciszku Duszeńce w Bibliotece Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2017), Na granicy awangardy, „Stoły” ostatnie prace Franciszka Duszeńki (2018), Franciszek Duszeńko Rzeźbiarz w przestrzeni miejsc i pamięci (2025), a także Arturze Nachcie-Samborskim: Artur Nacht-Samborski – bieg życia (2023), Nacht-Samborski. Malarstwo, Wydawnictwo BoSz (2024).Współautorka filmów o Włodzimierzu Łajmingu: Czas kolorowych snów (2015) oraz Zbliżenia (2022). Bierze udział w wystawach sztuki. Była stypendystką MKiDN, ZAiKS, Prezydenta Miasta Sopotu i Marszałka Województwa Pomorskiego. Ukończyła Akademię Reportażu Doroty Karaś i Marka Sterlingowa w ECS.
Więcej informacji o artystce znajdziesz na stronie.
W ramach Stypendium Kulturalnego FUNDUSZ TWÓRCZY realizuję projekt Eseje biograficzne poświęcone Arturowi Nacht-Samborskiemu.
Wybitnemu przedstawicielowi polskiego koloryzmu. Malarzowi, który uczył studentów gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych, w czasie pierwszych powojennych lat w Sopocie. Stworzę portret psychologiczny, od momentu, kiedy Artur Nacht zaczął kształtować artystyczną tożsamość u zarania II RP, wśród studentów krakowskiej ASP skupionych w Komitecie Paryskim (Grupa K.P), obecny był swoją twórczością w sporach o kształt polskiego malarstwa w okresie międzywojennym, wystawiając swoje prace w Polsce i za granicą. Przybliżę czas okupacji, kiedy to Stefan Samborski - jego przybrane nazwisko, uzyskał pomoc przyjaciół. W trzecim eseju opowiem o latach od 1946 do 1949 i jego zaangażowaniu w pracę w sopockiej szkole, gdzie zaszczepił studentom swoją malarską optykę. Eseje będą próbą okrycia nowych faktów w biegu życia artysty, wzbogacą one znaną już narrację, w którą włączę nowe informacje od rodziny artysty i od bliskich jemu osób. Anegdoty, historyjki, wspomnienia, tropy, pomogą mi przybliżyć się do artysty tajemniczego, który miał dystans do swoich losów. Rewidując tym samym biograficzny leitmotiv obecny w refleksji historyków sztuki, wprowadzę osobiste spojrzenie na postać i twórczość malarza.
