- 04.05 Szczecin, 20:00, Filharmonia Szczecin
- 06.05 Warszawa, 20:00, Sala Koncertowa Filharmonii Narodowej
- 08.05 Poznań, 20:00, Aula Uniwersytecka
- 10.05 Toruń, 20:00, Centrum Kulturalno-Kongresowe Jordanki
- 12.05 Gdańsk, 20:00, Stary Maneż
Wykonane będę w nowej aranżacji Cztery pory roku A. Vivaldiego. Zespół uzyskał wyłączność na wykonywanie tego dzieła w Polsce.
Nigel Kennedy, którego kariera rozwija się już od ponad dwudziestu pięciu lat, jest uznawany za jednego z największych wirtuozów skrzypiec na świecie, a bez wahania można go nazwać najwybitniejszym skrzypkiem rodem z Wielkiej Brytanii. Jego wirtuozowska technika gry, unikalny talent oraz uznanie szerokiej publiczności pozwoliły mu wnieść świeżą perspektywę zarówno do repertuaru klasycznego, jak i współczesnego. Jest klasycznym skrzypkiem, którego bestsellerowe płyty osiągnęły zawrotny, niespotykany do tej pory w muzyce poważnej, sukces.
Już jako siedmiolatek został najsłynniejszym protegowanym Yehudi Menuhina studiując w szkole założonej przez wielkiego skrzypka (Yehudi Menuhin School). Następnie uczęszczał do szkoły Julliard School of Music w Nowym Jorku, ucząc się pod kierunkiem utytułowanej Dorothy DeLay.
Na przestrzeni całej swojej kariery Nigel Kennedy podejmował się niezliczonych tras koncertowych po całym świecie, występując z najwybitniejszymi orkiestrami i dyrygentami w Europie, Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, południowo-wschodniej Azji oraz Australii.
Jego niezwykła kariera stała się przedmiotem ogromnego zainteresowania ze strony mediów na całym świecie, a jego liczne międzynarodowe występy telewizyjne były bardzo różnorodne. Koncertował również, publicznie i prywatnie, przed członkami brytyjskiej rodziny królewskiej. Pośród licznych nagród i odznaczeń jakie otrzymał, wymienić można między innymi: Classic Brit Awards w dwóch kategoriach – "Za wybitne zasługi dla muzyki brytyjskiej" oraz "Dla artysty roku", nagrodę Vivement Dimanche Gold przyznawaną we Francji, liczne laury niemieckiego przemysłu fonograficznego – nagrody Echo, czy też szwajcarską Złotą Różę Montreux.
Wielokrotnie nagradzany dorobek płytowy Nigela Kennedy'ego jest bardzo rozległy. Jego pierwszym nagraniem, które zdobyło szerokie uznanie, był koncert skrzypcowy Elgara. W roku 1985 płyta zdobyła nagrodę brytyjskiego przemysłu fonograficznego (BPI Awards) dla "Najlepszej płyty roku w kategorii muzyki klasycznej", a następnie miesięcznik Gramophone wybrał ten krążek Płytą Roku. Jego pierwsze przełomowe nagranie "Czterech Pór Roku" Vivaldiego znalazło swoje miejsce w Księdze rekordów Guinnessa jako najlepiej sprzedająca się płyta z muzyką klasyczną wszech czasów. Sprzedano ponad dwa miliony egzemplarzy tego albumu i nie schodził ze szczytu angielskiej listy przebojów muzyki klasycznej przez prawie dwa lata. Jego drugi krążek z muzyką Vivaldiego z towarzyszeniem Berlińskich Filharmoników zdobył prestiżową niemiecką nagrodę Echo "Dla najlepszego wykonania muzyki XVIII w." oraz najwyższy laur w dziedzinie muzyki klasycznej przyznawany w Austrii – nagrodę Amadeus – w kategorii "Dla najlepszej płyty z muzyką instrumentalną". Artysta nagrywał również bestsellerowe płyty z koncertami takich kompozytorów jak: Bach, Beethoven, Berg, Brahms, Bruch, Mendelssohn, Sibelius, Czajkowski i Walton. Ma na swoim koncie również płyty z muzyką kameralną oraz z rozlicznymi recitalami.
Z kolei rezultatem zamiłowania skrzypka do jazzu była płyta "Blue Note Sessions" zrealizowana z udziałem producenta Jaya Newlanda – zdobywcy nagrody Grammy. W sesjach nagraniowych uczestniczyli również między innymi tacy giganci jazzu jak Ron Carter i Jack DeJohnette.
We wrześniu 2002 roku Kennedy objął stanowisko dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Kameralnej, które niegdyś pełnił również śp. Lord Yehudi Menuhin. Wraz z tą orkiestrą Kennedy odkrył na nowo zapomniany acz olśniewający późno-romantyczny koncert polskiego kompozytora Emila Młynarskiego (Drugi koncert skrzypcowy D-dur op.16). Utwór ten został następnie zestawiony z Koncertem skrzypcowym A-dur Mieczysława Karłowicza i wydany na płycie "Polish Spirit" w 2007 roku. Album ten zdobył liczne nagrody na całym świecie, między innymi prestiżową niemiecką nagrodę Echo Klassik ("Dla instrumentalisty roku") oraz Fryderyka w kategorii "Album Roku – Muzyka Symfoniczna i Koncertująca".
Płyta z 2009 roku – zatytułowana w charakterystycznie przewrotny sposób "A Very Nice Album" (Bardzo ładna płyta) – stanowiła kolejną śmiałą wycieczkę poza repertuar klasyczny, a nagrana została z zespołem The Nigel Kennedy Quintet, składającym się – oprócz naszego skrzypka – z czterech najbardziej dynamicznych muzyków na polskiej scenie jazzowej. Jego wcześniejszy album dla wytwórni Bluenote składał się z interpretacji kompozycji znajdujących się w repertuarze dawnych mistrzów jazzu, ale w przypadku "A Very Nice Album" Kennedy postanowił dać się poznać nie tylko jako muzyk improwizujący, ale również komponujący. W 2010 roku ukazała się ostatnia jak do tej pory płyta zespołu Nigel Kennedy Quintet, zatytułowana "SHHH!", zawierająca w większości oryginalne kompozycje Kennedy'ego, choć znalazła się na niej też np. piosenka Nicka Drake'a "River Man" w wykonaniu Boya Georga i aranżacji Kennedy'ego.
Kilka lat temu skrzypek założył nową orkiestrę składającą się z młodych żywiołowych (głównie polskich) muzyków. W kwietniu 2010 roku owa Orchestra of Life (Orkiestra życia) odbyła debiutancką trasę koncertową po Niemczech, prezentując unikalny program, łączący muzykę Duke'a Ellingtona (w specjalnej aranżacji Kennedy'ego dla swojego zespołu i orkiestry) i J.S. Bacha. Wkrótce potem występowali również w wielu miastach i festiwalach na terenie całej Europy.
W 2010 roku Kennedy zaprezentował też projekt inspirowany muzyką Jimiego Hendrixa. Koncert z okazji czterdziestej rocznicy śmierci gitarzysty zorganizowany w klubie jazzowym Ronnie Scott's (miejscu ostatniego występu Hendrixa), okazał się wielkim sukcesem.
Wykonania "Czterech Pór Roku" Vivaldiego podczas występów Kennedy'ego w Anglii w 2010 roku, spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności – zwłaszcza podczas oszałamiającego koncertu w wypełnionym po brzegi londyńskim Royal Albert Hall. Rok później, w 2011, Kennedy wyruszył w długą trasę koncertową wykonując swoją świeżą, wyjątkową i porywającą interpretację "Czterech Pór Roku" Vivaldiego, jak również nowiutki utwór własnego autorstwa – "Four Elements" (Cztery żywioły).
W lutym 2012, podczas trasy koncertowej na terenie Azji, Kennedy zaprezentował nowy projekt zestawiający muzykę J.S. Bacha i Fatsa Wallera. Był to program całkowicie akustyczny i zaplanowany z myślą o salach koncertowych posiadających naturalną akustykę. Pierwsza połowa koncertu składała się z utworów Bacha na skrzypce solo, a drugą wypełniała muzyka Fatsa Wallera zaaranżowana przez Kennedy'ego na skrzypce, gitarę, bas i perkusję. W marcu 2013 roku wytwórnia Sony Classical wydała nową płytę Kennedy'ego pt. "Recital", która po części składała się z repertuaru powyżej wspomnianych koncertów. Znalazła się na niej muzyka Bacha, Fatsa Wallera, Dave'a Brubecka jak również utwór autorstwa samego Nigela Kennedy'ego. Wiosną tego samego roku odbyła się rozległa trasa koncertowa po Niemczech i Anglii.
Prywatnie Nigel Kennedy jest zagorzałym fanem klubu piłkarskiego Aston Villa i stara się uczęszczać na mecze tak często jak tylko obowiązki zawodowe mu na to pozwalają. Ma jednego syna, jego drugą żoną jest Agnieszka – Polka, prawniczka – z którą dzielą czas pomiędzy domy w Anglii i Polsce.
Oprócz kilku wykonanych na zamówienie pięciostrunowych elektrycznych skrzypiec, Nigel Kennedy gra również na instrumencie z 1732 roku, wykonanym przez wybitnego lutnika – Carlo Bergonzi z Cremony.
