Elżbieta Duńska-Krzesińska

W 1956 roku pobiła rekord świata i zdobyła złoty medal olimpijski w skoku w dal. Po skończonej karierze sportowej była cenionym stomatologiem. Elżbieta Duńska-Krzesińska zmarła 29 grudnia 2015 roku w wieku 81 lat.
31.10.2016
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl

Elżbieta Duńska-Krzesińska podczas pobytu w Gdańsku w październiku 2011 roku

Urodziła się 11 listopada 1934 roku w Młocinach, dziś części warszawskiej dzielnicy Bielany. Po II wojnie światowej Duńscy całą rodziną przenieśli się do Elbląga. Ela na początku niezbyt lubiła zajęcia gimnastyczne w szkole, często prosiła mamę o wystawienie zwolnienia. W końcu się jej odmieniło. Biegała, skakała wzwyż i w dal. Najbardziej polubiła tę ostatnią konkurencję.

Gdy w wieku 16 lat pobiła rekord Polski juniorów, było wiadomo, że to nieprzeciętny talent. Dwa lata później (w 1952 roku) wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach. Zdobyłaby srebro, ale warkocz, który nosiła, zostawił na piasku ślad wcześniej niż ciało naszej skoczkini w dal. Skończyło się na 12. miejscu.

- Ta dziewczyna już niedługo będzie najlepsza na świecie, i to na długie lata - podsumowała występ przyszłej „Złotej Eli” nowozelandka Yvette Williams, która w stolicy Finlandii była najlepsza.

I tak się stało. W 1956 roku Duńska-Krzesińska (rok wcześniej wyszła za mąż za Andrzeja Krzesińskiego, tyczkarza i trener skoków) pobiła rekord świata (6,35 m) a w Melbourne wywalczyła olimpijskie złoto. Tym razem warkocz nier przeszkodził w odniesieniu sukcesu.  

Wcześniej, bo w 1953 roku, rozpoczęła w Gdańsku studia medyczne. Chciała jednocześnie kształcić się na kierunku stomatologicznym oraz trenować skok w dal i zdobywać medale. Tak się jednak nie dało. Wykwalifikowaną dentystką została po dziesięciu latach - i tak nieźle. Ukończyła także studia trenerskie na WSWF w Poznaniu (1968). 

Jej klubem w Gdańsku została Spójnia i to dwukrotnie (1949-1956 oraz 1961-1963).

W 1960 roku na igrzyskach olimpijskich w Rzymie na szyi Duńskiej-Krzesińskiej zawisł srebrny krążek (6,27 m). W sportowym dorobku miała jeszcze brązowy (1954) i srebrny (1962) medal mistrzostw Europy.

Po zakończeniu sportowej kariery zajęła się praktyką stomatologiczną. W latach 1980-2000 wraz z mężem przebywała w USA. Po powrocie do kraju państwo Krzesińscy zamieszkali w Warszawie. Pani Elżbieta przyjeżdżała regularnie do Gdańska z różnych okazji, promowała m.in. Gdańskie Kalendarze na 2012 rok, których głównym motywem była historia gdańskiego sportu.

- Świetnie pani wygląda i zapewne świetnie się pani czuje - zagadnąłem wówczas.

- Mój panie, na pewno pomógł mi w tym sport, ale też niezależność - uśmiechnęła się. - No i trzeba lubić to, co się robi.

Elżbieta Duńska-Krzesińska zmarła w Warszawie po długiej chorobie w nocy, 29 grudnia 2015 roku. Miała 81 lat.



TV

Kaszubi – tożsamość obroniona. Rozmowa z prof. Cezarym Obrachtem-Prondzyńskim