Gdańsk - Wiele kultur, jedno miasto... 
Autor opracowania: Aleksander Masłowski
 |
Gdański tygiel kultur Wielokulturowość jest bardzo modnym i nośnym hasłem, do którego chętnie odwołują się zarówno politycy, jak i ludzie kultury. W przypadku Gdańska historycznego wydaje się ona być czymś oczywistym i naturalnym – pojęciem, które zaczyna już funkcjonować na zasadzie pewnego rodzaju historycznego dogmatu. Udział przedstawicieli rozmaitych narodów i wspólnot etnicznych w tworzeniu krajobrazu cywilizacyjnego Gdańska jest niezaprzeczalny. Strona niniejsza ma ułatwić zarówno współczesnym mieszkańcom Miasta jak i turystom zainteresowanym tą tematyką, identyfikację śladów obecności przedstawicieli innych kultur, a także rozeznanie się w dzisiejszym, już nieco innym, ale nadal gościnnym Gdańsku. |
|
Bramy Wyżynna i Długouliczna, Wieża Więzienna |
 |
 |
Cmentarz Garnizonowy Jednym z najbardziej wyraźnych dowodów na rozmaite wpływy kulturowe i obecność ich przedstawicieli w Gdańsku jest Cmentarz Garnizonowy. Nekropolia ta, założona w początkach XIX w., służyła początkowo jako cmentarz wojskowy, by po II wojnie światowej, połączona z sąsiednim Cmentarzem Bożego Ciała, stać się cmentarzem komunalnym. więcej » |
|
Długi Targ |
 |
 |
Długie Ogrody Przy Długich Ogrodach pod numerem 47 znajdował się dom rodziny Almondów. Na początku XIX w. jego właścicielem był Cornelius Almonde, kupiec o brabanckich korzeniach, autor humorystycznych wierszy pisanych gdańską odmianą języka dolnoniemieckiego, a ponadto konsul Królestwa Niderlandów w Gdańsku. Żona Corneliusa, a uprzednio Anglika Michaela Barstowa, Marie Mac Lean, była z pochodzenia Szkotką, a jej ojciec, Archimbald Mc Lean, był starszym angielsko-szkockiej gminy w Gdańsku. Tak skomplikowane narodowościowo bywały gdańskie rodziny... więcej » |
|
Dolne Miasto i fortyfikacje |
 |
 |
Dom Angielski U wschodniego krańca ulicy Chlebnickiej pod numerem 16 znajduje się jeden z największych prywatnych budynków dawnego Gdańska – Dom Angielski. Powstał w latach 1568-1570 na zlecenie przybyłego z Westfalii kupca Dircka Lylge (Lilie), a wzniósł go pochodzący z Drezna budowniczy Hans Kramer. więcej » |
|
Dwór Artusa |
 |
 |
Dworzec Główny Kilka miesięcy przed wybuchem wojny, kiedy sytuacja w Europie nie rokowała już nadziei na pokój rozpoczęto akcję ewakuacji żydowskich dzieci z terenów zdominowanych przez nazistów, bądź zagrożonych bezpośrednio hitlerowską agresją. Ideą było ratowanie młodego pokolenia narodu przed nadchodzącą wojną. więcej » |
|
Kaplica angielska przy ul. św. Ducha 113 |
 |
 |
Kościół Mariacki Kościół Mariacki jest prawdziwą skarbnicą nawiązań kulturowych i obiektów związanych z przybyszami z daleka. Wchodząc do kościoła przechodzimy pod wieżą. Przestrzeń zepchnięta obecnie do funkcji kościelnej kruchty, niegdyś cieszyła się rangą odrębnej kaplicy pod wezwaniem św. Olafa. Św. Olaf, norweski władca z przełomu pierwszego i drugiego tysiąclecia, reformator kraju i promotor jego chrystianizacji, był popularnym świętym północnoeuropejskiego średniowiecza. więcej » |
|
Kościół św. Bartłomieja – cerkiew |
 |
 |
Kościół św. Brygidy Święta Brygida, wł. Birgitta Birgersdotter, urodziła się w pierwszych latach XIV w. w środkowej Szwecji. Ta szwedzka arystokratka spokrewniona z rodem królewskim, mistyczka i wizjonerka, była osobą niezwykle pobożną, ale i energiczną. Liczne wizje, których doświadczała starała się przekazywać wielkim tego świata. Z Gdańskiem za życia nie miała żadnych związków. więcej » |
|
Kościół św. Elżbiety |
 |
 |
Kościół św. Katarzyny Wspaniały hełm kościoła, charakterystyczny element panoramy Starego Miasta, to dzieło Jakoba van den Blocke'a, członka flamandzkiej rodziny gdańskich artystów. Pierwszym gdańskim karylionem był ten, który w 1738 r. zawieszono na wieży Kościoła św. Katarzyny – najstarszej parafialnej świątyni Gdańska. więcej » |
|
Kościół św. Mikołaja |
 |
 |
Kościół św. Trójcy i klasztor franciszkanów Kościół św. Trójcy i przylegający do niego klasztor wzniesiony przez gdańskich franciszkanów, był jednym z ośrodków w którym pojawiali się mnisi z różnych stron, niosąc ze sobą oprócz idei zapoczątkowanej przez Giovanniego Bernardone, czyli św. Franciszka z Asyżu, również elementy kultur, w których się wychowali. więcej » |
|
Nowy Ratusz i okolica |
 |
 |
Ratusz Głównego Miasta Ratusz Głównego Miasta, wspaniała siedziba władz Miasta, to obiekt pełen wielokulturowych nawiązań. Już sama jego forma architektoniczna, a przynajmniej jej ogólny kształt i istotne elementy dekoracji są nawiązaniem do „Domu Hanzeatów” (Osterlinghaus) w Brugii. więcej » |
|
Szkocka Grobla |
 |
 |
Ulica Długa Pod numerem 9 mieszkał na przełomie XVIII i XIX w. Jakob Kabrun - gdański kupiec i kolekcjoner – Szkot z pochodzenia. Dom przy Długiej 11, nazywany „U Krzysztofa” ze względu na figurę św. Krzysztofa stojącą niegdyś na przedprożu, należał w XVIII w. do pomorskiej rodziny Przebendowskich. więcej » |
|
Wał Wijbego - Okopowa |
 |
 |
Ulica Szeroka Dom przy ulicy Szerokiej pod numerem 52 stanowił niegdyś siedzibę jednego z najsłynniejszych gdańskich przedsiębiorstw. Założył je przybysz z Flandrii, Ambrosius Vermoellen, menonita, który parał się gorzelnictwem. więcej » |
|
Wielka Synagoga |
 |
 |
Wyspa Spichrzów i Ołowianka Wyspa Spichrzów, magazynowa część gospodarczego serca Gdańska, jakim był jego port na Motławie, była miejscem, gdzie spotykali się przedstawiciele różnych kultur i narodów w związku z rozległymi handlowymi kontaktami Gdańska. Stąd i tam pojawiają się wielokulturowe odniesienia. więcej » |
|
Ulica Żabi Kruk |
 |
 |
Zamek Kwartał ograniczony Motławą oraz ulicami Sukienniczą i Karpią, to dawny teren zamku krzyżackiego, który wzniesiony został na miejscu dawnego gdańskiego grodu przez Krzyżaków niedługo po opanowaniu Gdańska w 1308 r. więcej » |
Autor opracowania: Aleksander Masłowski
Realizacja: Referat Turystyki, UMG
Literatura >>
Referat Turystyki pragnie podziękować dyrekcji i pracownikom:
Archiwum Państwowego w Gdańsku, Biblioteki Gdańskiej PAN, Muzeum Historycznego Miasta Gdańska, Muzeum Archeologicznego w Gdańsku oraz Muzeum Narodowego w Gdańsku za udostępnienie zdjęć zamieszczonych w opracowaniu.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
