Grzegorz Mehring / www.gdansk.pl
Ten rozdział Raportu poświęcony jest najistotniejszym kwestiom demograficznym. Pokazano w nim między innymi:
- Dynamikę zmian populacji: w 2018 r. w Gdańsku mieszkało 466 tys. 631 osób, więcej o 2377 niż rok wcześniej. Tabela porównawcza “Mieszkańcy Gdańska w latach 2012 - 18” obrazuje dynamikę zmian populacji, m.in.: dodatnie saldo migracji (1968 os. w 2018 r.), dodatni przyrost naturalny (232 os.), ale także rosnący systematycznie wskaźnik obciążenia demograficznego (ludność w wieku nieprodukcyjnym na 100 osób w wieku produkcyjnym), który w 2012 r. wynosił 57,8; w 2018 r. - 71.
- Statystyki liczby mieszkańców w podziale na poszczególne dzielnice, dane naniesiono na mapę. Z danych wynika, że najludniejszy wciąż jest Chełm (mimo wydzielenia z jego obszaru Oruni Górnej - Gdańska Południe) - ma ponad 32 tys. mieszkańców; najmniej gdańszczan zaś żyje na Rudnikach (1848 osób), wyszczególniono jeszcze kilka granicznych przykładów dzielnic pod kątem liczby mieszkańców.
- Gęstość zaludnienia, jest ona mocno zróżnicowana. Najgęściej jest w dzielnicy Zaspa-Młyniec (10 tys. 830 os. na km kw.); na drugim biegunie ponownie znalazły się Rudniki (78 os na km kw.). Opracowanie zawiera jeszcze kilka przykładów dzielnic “naj” w tym zakresie.
- Strukturę mieszkańców Gdańska według kategorii wiekowych, dane za lata 2012 - 18 obrazuje wykres, na którym widać, jak nieznacznie przybywa miastu najmłodszych mieszkańców i jak wyraźnie z roku na rok ubywa ludności w wieku produkcyjnym.
- Piramidę płci i wieku gdańszczan w 2018 r., z której wyczytać można, że od pierwszego do 19 roku życia w populacji występuje nadwyżka mieszkańców płci męskiej (odsetek mężczyzn na 100 kobiet), a mniej więcej od 21 roku życia do 85+ dynamicznie rośnie nadwyżka mieszkanek. Współczynnik feminizacji dla populacji Gdańska wynosi 111 i od lat pozostaje prawie niezmienny (porównaj: 111,1 w 2012 r.).
- Ruch naturalny oraz saldo migracji mieszkańców Gdańska w latach 2012 - 18” zestawiono w formie tabeli danych dotyczących: urodzin i zgonów, zawieranych małżeństw (od roku 2015 wyraźny coroczny skok na plus) oraz napływu i odpływu ludności (tendencja wzrostowa w zakresie napływu).
- W raporcie przeczytać można także, dokąd wyprowadzają się i skąd najczęściej przybywają nowi gdańszczanie i gdańszczanki - niektóre cele obu kierunków migracji pokrywają się.
- Urodzenia, zgony i przyrost naturalny w Gdańsku ujęto dodatkowo w formie wykresu słupkowego. Wyraźnie widać tu rok przeskoku z przyrostu ujemnego na dodatni. Jednak, gdy zestawi się wartość uzyskaną dla 2018 r. (przyrost 232) ze współczynnikami z dwóch lat poprzedzających, występuje wyraźna tendencja spadkowa - choć wciąż “in plus”.
- Słupki pokazujące dynamikę napływu i odpływu mieszkańców i saldo migracji w latach 2012 - 18 uzupełniawyszczególnienie dzielnic o największym dodatnim i największym ujemnym saldzie migracji wewnętrznej. Najwyższe dodatnie saldo w ciągu 12 miesięcy ubiegłego roku odnotowało Ujeścisko-Łostowice (+662 os.); najwyższe ujemne zaś - Śródmieście (-306 os.). Znaleźć tu można więcej przykładów dla obu tendencji.