Trzy trójmiejskie uczelnie stanęły do konkursu na zagospodarowanie Targu Maślanego, zorganizowanego przez Gdańskie Melioracje. We wtorek, 5 kwietnia, przedstawiono zwycięskie prace, które wybrano spośród 24 nadesłanych. Poziom konkursu okazał się tak wysoki, że jury zdecydowało się na przyznanie trzech równorzędnych pierwszych nagród po 5 tys. zł każda. Przyznano także pięć równorzędnych wyróżnień po tysiąc złotych.
Dzisiaj nie wiadomo jednak jeszcze, która koncepcja (bądź też koncepcje) zostanie zrealizowana.
- To prace studenckie, koncepcyjne, mają wymiar raczej sondażowy - wyjaśnia Renata Wiśniowska z Gdańskich Melioracji. - Decyzje miasto podejmie w późniejszym terminie, ale nie jest powiedziane, że te prace nie będą w jakimś stopniu wykorzystane. Nagradzając je, odkupujemy jednocześnie prawa majątkowe, czyli możemy w częściach lub w całości tymi pracami dysponować.
Wiśniowska podkreśla, że konkurs to dopiero pierwszy impuls do tego, by się zastanowić, co mogłoby powstać na Targu Maślanym. Zanim jednak coś się zacznie zmieniać, trzeba najpierw zrewitalizować budynki dawnego gimnazjum i bursy przy ul. Lastadia, które zostaną zaadaptowane na funkcje biurowe spółki Gdańskie Melioracje. Zaplanowano też zabudowę wschodniej pierzei. Prace na samym targu rozpoczną się najwcześniej za dwa-trzy lata.
- Żałuję, że w Gdańsku mamy tylko jeden Targ Maślany - mówi półżartem Andrzej Chudziak, prezes Gdańskich Melioracji. - Chętnie zastosowałbym wiele prac, które zgłoszono do tego konkursu, a które poprawiłyby przestrzeń w mieście. Myślę, że w przyszłości znajdziemy takie miejsca.
Targ Maślany powstał w 1650 r. Jak wskazuje nazwa, handlowano na nim hurtowo masłem. Jednak w pierwszej połowie XIX wieku ówczesne władze miasta postanowiły zlikwidować jego funkcje handlowe. W 1837 r. oddano do użytku budynek Gimnazjum Miejskiego (ul. Lastadia 2), a w roku 1875 na obszarze dawnego targu utworzono zieleniec. W jego centrum ustawiono fontannę Wintera, mającą upamiętniać założenie wodociągów w Gdańsku za kadencji nadburmistrza Leopolda von Wintera. W latach 1875-1878 przy dzisiejszej ul. Lastadia 41 wybudowano gmach Naddyrekcji Poczty Królewskiej. Od 1897 r., kiedy został uznany za najelegantszy plac w mieście, nosił nazwę placu Wintera. Do pierwotnej nazwy powrócono w 1990 r.
Zwycięskie projekty:
 |
Fragment opisu projektu: W centrum parku znajduje się rzeźba stworzona na kształt drzewa. Od niej rozchodzą się podświetlane w nocy ścieżki, przypominające schemat wodociągów. Mają także kojarzyć się nam z korzeniami wyrastającymi z „Drzewka Życia”. Prowadzą one do zasadzonych w całym parku jabłonek. Podświetlane korytarzyki, które mogą zmieniać kolory, oświetlają cały park, tworząc przy tym niesamowite zjawisko. Ławki w parku zaproponowano jako monolityczne bloczki, wpisujące się w geometryczny kształt głównego placu.
Fragment opisu projektu: Jednym z najbardziej istotnych założeń projektowych było to, by stworzona koncepcja nawiązywała do historii - zarówno swą formą, jak również wykorzystanymi materiałami. Przede wszystkim starano się, by kompozycja, a w szczególności układ ścieżek, wzorowana była na założeniu z ostatniej ćwierci XIX w. Dziewiętnastowieczny układ komunikacyjny dopasowano tak, by zwiększyć jego funkcjonalność, jednak z zachowaniem punktu zbiegu (głównego punktu placu - swego rodzaju centrum). Nowoczesność, i tym samym ożywienie historycznej tkanki, postanowiono wprowadzić poprzez zgeometryzowanie form: zastąpienie łuków liniami ukośnymi, układającymi się w wieloboki. Inspirowano się przede wszystkim formą fontanny z końca XIX w., która stanowiła niegdyś punkt główny całego założenia. Jej podstawa, a także inne elementy, oparte były na wielobokach foremnych. Główną funkcją projektowanej przestrzeni jest funkcja wypoczynkowa. By jej sprostać, stworzono miejsca do wypoczynku o różnym charakterze. Znajdują się tu zarówno drewniane podesty z ławkami, ławki i stoliki przykryte zadaszeniem, leżanki obrotowe, jak również trawniki, pełniące funkcje siedzisk czy leżanek. Wszystkie obiekty projektowanej małej architektury posiadają geometryczne, proste formy. W centralnej części terenu zaproponowano dwa podesty drewniane (o wymiarach ok. 10 x 8 metrów), które mogą być zastosowane jako miejsca sceny dla wielu wydarzeń kulturalnych.
Fragment opisu projektu: Założenie polega na obniżeniu placu. Stopnie z dużych betonowych płyt mają prowadzić do pawilonu zagłębionego w ziemi, ma on mieścić w sobie galerię miejską oraz lokal gastronomiczny. Takie rozwiązanie pozwoli placowi zarabiać na siebie, bez konieczności wykładania pieniędzy z budżetu Melioracji Gdańskich. Cały podział placu w wielu miejscach przerywany jest przez pasy trawiastych pagórków oraz mchu. Na placu zaproponowano również oczka wodne, które mają skupiać wokół siebie odwiedzających. Od strony ruchliwej i głośnej ul. Podwale Przedmiejskie zaprojektowano wzniesienie mające charakter ekranu dźwiękochłonnego, oddzielającego plac od zgiełku ruchu ulicznego. Plac ma głównie służyć jako miejsce spotkań przy kawie i posiłku. Ma również być jednym z punktów kultury w mieście za sprawą galerii i przestrzeni ekspozycji. Dzięki swojej konstrukcji w postaci amfiteatralnego układu, jest świetnym miejscem do organizowania kina letniego, pokazów teatralnych na świeżym powietrzu czy koncertów.
