• Start
  • Wiadomości
  • Młodzi artyści i gdański Szekspir. Dziesięć instalacji na 10. lat GTS

Młodzi artyści i gdański Szekspir. Dziesięć instalacji na 10. lat GTS

W weekend 24 i 25 lutego 2018 roku świętujemy jubileusz powstania Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego jako instytucji. Teatr i poezja patrona stały się inspiracją dla młodych artystów, studentów Pracowni Sztuki w Przestrzeni Publicznej na Wydziale Malarstwa ASP, podopiecznych prof. ASP Roberta Florczaka, do przygotowania interaktywnych instalacji. Zobaczymy też zdjęcia, plakaty czy kostiumy ze spektakli. Będą wspomnienia, rozmowy z ludźmi teatru oraz... niespodzianka.
23.02.2018
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl

Na placu budowy Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego (przy ul. Zbytki) odbył się spektakl Hamlet transgatunkowy - multimedialny happening artystyczny Roberta Florczaka wykorzystujący techniki multimedialne. Na każdej z czterech scen wystąpili aktorzy odgrywający role Hamleta / 23.04.2012

Przy okazji wspomnień wypada cofnąć się w czasie do planów, starań i marzeń o teatrze osób związanych z Fundacją Theatrum Gedanense, ponieważ to za jej przyczyną teatr powstał.

Fundacja działa od 1990 roku, a jej głównym celem była właśnie budowa teatru. Odwoływano się przy tym do szlachetnej tradycji Teatru Gdańskiego, który istniał w mieście od początku XVII wieku i funkcjonował blisko dwa stulecia - pierwszego publicznego teatru powstałego w Polsce. Był to też jedyny znany przykład teatru elżbietańskiego funkcjonującego na kontynencie europejskim.


Uroczyste otwarcie Teatru Szekspirowskiego (i dachu) / 19.09.2014

Gdański Teatr Szekspirowski Anno Domini 2014 tę tradycje “pierwszego” z dumą kontynuuje - jest też pierwszym i niestety jedynym z nielicznych teatrów, które wybudowano w powojennej Polsce.

A teraz mija 10 lat od czasu, gdy Gdański Teatr Szekspirowski rozpoczął drogę od idei do konkretu, czyli powołania nowej instytucji kultury dnia 21 lutego 2008 roku.

Sam budynek otwarto po niemal siedmiu latach przygotowań i budowy - we wrześniu 2014 roki i do tego czasu GTS działa jako teatr impresaryjny, przybliżający widzom nie tylko sztukę Szekspira, ale też teatr świata. Jest tu również miejsce na scenę muzyczną i edukację.

Performance pt. Triumf Ognia, Ciał i Maszyn symbolicznie zainaugurował budowę Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Reż. Roberta Florczak. Nz Leon Dziemaszkiewicz / 05.03.2011

Uroczystość 10-lecia będzie kolejną okazją do powiązania w gdańskim teatrze sztuki architektury, literatury ze sztuką wizualną, ponieważ GTS zaprosił do współpracy Akademię Sztuk Pięknych - studenci Pracowni Sztuki w Przestrzeni Publicznej na Wydziale Malarstwa ASP, pod kierunkiem profesora ASP Roberta Florczaka, przygotowali 10 instalacji inspirowanych Szekspirem.

- Nasza współpraca z ASP jest cały czas żywa, a ujawni się po raz kolejny przy okazji naszego jubileuszu - mówi Magdalena Hajdysz, rzecznik prasowy GTS. - Jej łącznikiem jest oczywiście Robert Florczak, który prowadzi Pracownię Sztuki w Przestrzeni Publicznej w ASP i jest ważną postacią dla różnych działań GTS. Przypomnijmy choćby balet koparek ze spektaklu "Triumf Ognia, Ciał i Maszyn", który odbył się podczas przekazania placu budowy pod teatr: muzyka Mazolewskiego na żywo i i Leon śpiewający na koparce. Czy zupełnie niezwykły spektakl, który wywarł na mnie tak ogromne wrażenie, że nie przykryło go żadne inne wspomnienie teatralne - “Hamlet transgatunkowy” na 448. rocznicę urodzin Williama Szekspira (w 2011 roku). Ale też pierwsze publiczne otwarcie dachu i teatru, które przygotowali Florczak, artyści ASP i Alicja Gruza, autorka niezwykłych kostiumów dla teatru.


Magdalena Hajdysz, rzeczniczka GTS na wystawie 'Beksiński nieznany'

Włączenie młodych, kształtujących się dopiero artystów do współpracy z GTS jest atrakcyjne dla wszystkich stron - akademii, teatru, ale też widzów, którzy doświadczą jak Szekspira można odczytać dziś na nowo, w przestrzeni publicznej.

- Dla młodych to pierwsze zamówienie od ważnej instytucji, pierwsza współpraca, podczas której nauczą się materializowania pomysłów, przekładania ich na formę, konkretny budżet, na słowa, którymi podpiszą swoje działania - podkreśla Hajdysz. - To też ważne doświadczenie dla nas - to krok w przyszłość, bo ich sztuka jest najbardziej współczesna z możliwych, to żywy organizm, na którym pracujemy. Zobaczymy interaktywne instalacje, których cześć opiera się na multimediach i w bardzo ciekawy sposób “obudowuje” i wprawia w ruch różne przestrzenie teatru.

W ten sposób sam budynek teatru (którego twórcą jest wenecki architekt Renato Rizzi, jego projekt wygrał w 2005 roku międzynarodowy konkurs architektoniczny), wzbudzający od powstania wiele emocji, stanie się bohaterem działań artystycznych. Będzie nie tylko opakowaniem, ale też podmiotem dzieła sztuki.

- To trudna bryła, nie wszystkim się podoba - przyznaje Hajdysz. - Zawsze nieco więcej widzą artyści, dla których był projektowany. Andrzej Wajda uważał, że to jedyny budynek teatralny tak silnie obecny i grający tak wyrazistą rolę na scenie teatru miasta. Ten budynek wywołuje w nas emocje podobne do spektaklu - pobudza do myślenia, do dyskusji i odczuwania. Tu nie chodzi o kategorię estetyczną czy nasz gust. W sztuce, tak jak w sztuce architektury, chodzi o to, by wywołać emocje i pozostawić w nas jakieś doświadczenie. I ten budynek tak działa. Nie musi być ładny czy się podobać - ma spełniać określoną funkcję wewnątrz i na zewnątrz i taką rolę spełnia: jest świetnym miejscem do organizacji wydarzeń, inspiruje artystów do tworzenia nowych rzeczy, niemożliwych do zrealizowania nigdzie indziej.

Reżyser Andrzej Wajda odwiedził Teatr Szekspirowski w budowie w 2014 roku. Nz. Andrzej Wajda z dyrektorem teatru prof. Jerzym Limonem

Wszystkie instalacje, które zobaczymy 24 i 25 lutego 2018, w godz. od 17 do 22, podczas uroczystości 10-lecia teatru powstały specjalnie na tę okazję, a towarzyszyć im będzie niewielka retrospektywna wystawa w sali wystawienniczej teatru, na której znajdziemy zdjęcia, plakaty, dokumenty, publikacje, teatralne kostiumy i spotkamy pracowników teatru, którzy przygotowują dla widzów niespodziankę.

- Powspominamy z widzami i będzie też okazja, żeby się nieco ogrzać - uśmiecha się Magda Hajdysz, bo trzeba zaznaczyć, że instalacje pojawią się na zewnątrz bryły teatru. - Chcemy, żeby jak najwięcej osób mogło z nami świętować. Niektórzy nawet mówią, że to będą takie zimowe “szekspirowskie Narracje” ([śmiech]. Zdajemy sobie sprawę z tego, że jest luty i zimno, ale liczymy na to, że pogoda będzie dla nas łaskawa.

Wydarzenie nie jest biletowane, a teatr zaprasza każdego mieszkańca Gdańska, bez uprzednich zapisów.


Instalacja Joanny Jurgi - to trzy miękkie, podświetlane kokony, we wnętrzu których możemy doświadczyć emocji związanych z trzema postaciami z utworów Szekspira

Opisy INSTALACJI

1. RURA ALBO SEN NOCY LETNIEJ

AUTORZY: JULIA TYMAŃSKA I SZYMON WIRCHANOWICZ

Autorzy, zainspirowani najsłynniejszą Szekspirowską komedią, stworzyli artystyczny komunikator, którego głównym elementem jest 23-metrowa rura. Instalacja nawiązuje do rozmowy kochanków ze „Snu nocy letniej”. Dodatkowym utrudnieniem, jednak rozmawiający nie widzą siebie nawzajem, lecz fragment nieba – jak w teatrze z otwieranym dachem - a mówią nie swoimi słowami, lecz cytatami z Szekspira.

2. SONETY

AUTORKA: ALEKSANDRA HEWELT

„Sonety” Williama Szekspira zostały przefiltrowane przez przeżycia i osobowości wybranych przez artystkę bohaterów. „ Starałam się uchwycić ludzi w ich codzienności, w sytuacji, z której poezja bierze swój początek , i w której jednocześnie cały czas jest obecna. W kontekście ich przeżyć poezja Szekspira zyskuje nowe znaczenie. Z tego zderzenia rodzi się szczera, autonomiczna wypowiedź .”

3. CO/MO/ON

AUTORKA: JOANNA JURGA

Sensoryczna instalacja miejska, rodzaj teatralnego mikrokosmosu/azylu na granicy sztuki i projektowania. Składają się na nią trzy miękkie, podświetlane kokony, we wnętrzu których możemy doświadczyć emocji związanych z trzema postaciami z utworów Szekspira. Nazwa instalacji pochodzi od słów cocoon (ang. kokon) i moon (ang. księżyc).

4. ROMEO I JULIA

AUTORKI: KINGA ŚLĘZAK I EWELINA SAJB

Projekt nawiązuje do ostatniej sceny dramatu Szekspira, w której Julia spostrzega, że Romeo nie żyje i popełnia samobójstwo, by śmierć połączyła ją z ukochanym. Ułożenie postaci jest zgodne z renesansową symboliką cielesności. Dopełniające całości projekcje podkreślają eteryczność i wrażeniowość przedstawienia.

5. TS:XD

AUTORZ Y: ELENA VERTIKOVA, JUSTYNA MĘŻYDŁO, IGOR LYU, PAVEL SKINNER

Widz ma możliwość dosłownego zanurzenia się w twórczości Szekspira. Główną formą przekazu jest słowo, wyrażone wizualnie za pomocą książek i elementów multimedialnych oraz słuchowo poprzez dźwięki. Książki są zbiorem dzieł Williama Szekspira w różnych językach. Warstwa dźwiękowa składa się z nagrań głosów recytujących teksty Szekspira przy akompaniamencie muzyki elektronicznej.

6. TEATR W TEATRZE. AKT I: PROLOG, AKT II: MAKBET, AKT III: OFELIA

AUTORKI: KINGA WOŹNIAK I ALEKSANDRA PRUCIAK

Projekt składa się z trzech niezależnych obiektów, które przedstawiają postaci z utworów Williama Szekspira: Ofelię, Makbeta i jego żonę, Hamleta oraz Romea i Julię. Motywem powtarzającym się w każdym module jest koło. Symbolizuje ono między innymi jedność, która wprawia świat w ruch. Za pomocą mechanizmów ożywiamy na nowo świat zainspirowany twórczością Szekspira. Reżyserami tworzonego za pomocą obiektów spektaklu stają się sami widzowie.

7. ŚWIATŁA ELSYNORU

AUTORKI: KATARZYNA JURGA I WERONIKA STAŃCZAK

Trzy lampiony umieszczone w uliczce pomiędzy murem a budynkiem Teatru przedstawiają trzy postaci: Hamleta, Ducha Króla oraz Żołnierzy, którzy odgrywają spektakl. Mury teatru mają nawiązywać do murów Elsynoru. Obiekty rozświetlają się, działając na ruch, dźwięk ma wabić odbiorców do wejścia, a gra świateł zaprasza do pokonania drogi i uruchomienia lampionów. Widz staje się częścią sceny w murach zamku.

8. PATRZ MI NA USTA

AUTORKA: KASIA CUR

Ruchomy, pozbawiony dźwięku obraz , przy którego tworzeniu sztalugą był komputer, podobraziem kamera, a narzędziem tworzącym mysz i tablet. Opowiada historię zaczerpniętą z „Wierszy o miłości” Williama Szekspira. Ukazuje reakcję kobiety. Wypowiadane słowa tworzą malarsko-typograficzne kompozycje.

9. TEATR CIENI

AUTORZY: MAŁGORZATA TĘGOWSKA I MACIEJ SZCZEPAŃSKI

Instalacja składa się ze zgeometryzowanych obiektów, rzucających cienie na ceglane mury Teatru. Za pomocą materiałów o różnej gęstości i fakturze artyści przedstawiają konflikty moralne i emocjonalne bohaterów Szekspirowskich dramatów, „budując” konstrukcję psychiczną danej postaci. Integralną częścią instalacji jest architektura teatru, w której światło, cień i forma odgrywają decydującą rolę.

10. OFELIE

AUTORKI: PATRYCJA CICHOSZ I EWA STAŚKIEWICZ

Instalacja skupia się na zjawisku odizolowania młodej dziewczyny od rzeczywistości i momencie jej tragicznej śmierci w toni rzeki. Forma, w którą postać kobieca jest obleczona, i ona sama rezonują z ogromną, surową bryłą budynku Teatru. Multiplikacja postaci podkreśla to, czym stała się Ofelia – jak każdy „idol kulturowy ” - przetwarzanym, komentowanym, powielanym produktem/rzeczą.



TV

120-letnia kamienica jak nowa