Jak rozmawiać z dzieckiem w żałobie? Podpowie psycholog

Na czwartek, 5 listopada 2015 r., zaplanowano konferencję szkoleniową „Zapomniani żałobnicy – o żałobie dzieci i młodzieży". Spotkanie odbędzie się w Gdańskim Parku Naukowo-Technologicznym. Udział jest bezpłatny.

Konferencja jest skierowana przede wszystkim do nauczycieli i dyrektorów placówek szkolnych, ale każdy chętny może wziąć w niej udział. Bo problem dotyczy niemałej liczby osób. W całej Polsce Fundacja Hospicyjna, prowadząca Fundusz Dzieci Osieroconych, ma ponad 700 podopiecznych. Tylko w województwie pomorskim jest ich ponad 200. Dzięki środkom z tego funduszu osierocone dzieci i młodzież otrzymują wyprawki szkolne, stypendia, a także prezenty z okazji Dnia Dziecka i Bożego Narodzenia. Wsparcie ekonomiczne jest ważne, gdy zabraknie jednego z rodziców, a więc i źródła dochodu dla rodziny.

Ale dzieci potrzebują również pomocy psychologicznej. Agnieszka Paczkowska, psycholog z gdańskiego hospicjum, podkreśla, że każdy przeżywa żałobę inaczej. Niektórzy chcą rozmawiać o swojej tragedii, a inni nie. Często dzieci chcą w tym czasie być jak najbliżej rodzica, który żyje, dlatego czasem nie chcą wychodzić z domu, iść do szkoły.

– Co ważne, wbrew częstej opinii, żałoba u dziecka wcale nie trwa krótko. Jeżeli nie pokazuje ono smutku, nie oznacza to, że go nie czuje – podkreśla Agnieszka Paczkowska.

Problem jednak w tym, że mało kto potrafi profesjonalnie zająć się małymi żałobnikami. Podczas jednego ze szkoleń, które przeprowadzono w ostatnim czasie dla psychologów społecznych, ci przyznali, że nie czują się kompetentni, by zmierzyć się z takim problemem u potrzebujących. Jak więc mają sobie poradzić nauczyciele?

Okazuje się, że dużo nie trzeba. Dzieci w takich chwilach potrzebują po prostu uwagi. Po lekcji nauczyciel może podejść do ucznia i przyznać, że widział jego łzy, gdy poruszano dane zagadnienie, albo że dziecko patrzyło w okno, kiedy gorąco dyskutowano na jakiś temat.

Bez względu na to, czy śmierć przyszła nagle, czy nastąpiła po ciężkiej chorobie, boli ona najbliższych. Maluchy, które straciły kogoś z rodziny, potrzebują podstaw bezpieczeństwa. – Buduje się je poprzez kontakt, rozmowę. Ważne, by nie zaprzeczać temu, co czuje dziecko. Należy akceptować te emocje. Dobrze jest też utrzymywać dotychczasowe rytuały domowe, bo dzieci lubią ramy. Jeżeli w domu każdego dnia przygotowywany był na przykład rodzinny obiad, niech tak nadal będzie – podpowiada psycholog.

Jeżeli ktoś z naszych Czytelników znajduje się w takiej sytuacji albo Państwa krewni bądź znajomi nie wiedzą, co robić, i szukają wsparcia, podpowiadamy: pewne wskazówki można znaleźć na portalu programu „Tumbo pomaga”.

Osoby zainteresowane udziałem w konferencji powinny zarejestrować się na stronie www.zalobadzieci-szkolenie.konfeo.com.