W 1897 roku Rainer Maria Rilke – dwudziestojednoletni wówczas poeta – przedstawiony został Lou Andreas Salome. Nieprzeciętnej urody pisarka, eseistka, podziwiana w środowiskach intelektualnych za swoją niezależność, miała wówczas trzydzieści sześć lat. Dla młodego Rilkego Lou stała się obiektem adoracji, miłosnych uniesień i natchnienia. Była jego powierniczką, opiekunką duchową, przewodniczką w skomplikowanych labiryntach życia i sztuki.
W 1898 roku Rilke przyjechał do Sopotu, by spotkać się z Lou, która odwiedziła Gdańsk – oficjalnie – by spotkać się z Johanną Niemann. Nie wiemy jak często, o jakich porach dnia lub nocy Rainer i Lou spotykali się w Sopocie, Gdańsku, we Wrzeszczu i w Oliwie. Ale pozostaje po tych spotkaniach ślad, zapisek w dzienniku poety:
„Wysoko w okolonej bukami altanie oliwskiego parku wspólnie obmyśliliśmy dla tego wiersza zakończenie.”
23 VII 98, Oliwa.
Na odsłoniętej jutro tablicy umieszczono fragment wspomnianego wiersza. Polskiego przekładu dokonał Adam Pomorski, niezastąpiony tłumacz poezji Rainera Marii Rilkego.
